Page 26 - อ่านฟรี [นิยาย] โรงเรียนป่วนก๊วนคนบ๊อง 8
P. 26
24 โรงเรียนป่วนก๊วนคนบ๊อง 8
“? มีเรื่องอะไรกับพี่เหรอจ๊ะ อำคิคุง”
“อ๊ะ พี่ครับ”
พี่มำยังห้องนั่งเล่นได้จังหวะพอดีและหันหน้ำมำทำงนี้ ผมจึงเข้ำไปในห้อง
ก่อนจะชี้แจงเรื่องรำวด้วยเสียงแผ่วเบำที่ข้ำงตัวพี่
(ท่ำทำงฮิเมจิซังจะเป็นกังวลนิดหน่อยน่ะ ถ้ำไม่รังเกียจก็ช่วยนอนกับเธอในตอน
กลำงคืนได้รึเปล่ำ)
เมื่อคืนให้เธอนอนตำมล�ำพังในห้องรับแขกก็จริง แต่ถ้ำมีคนอื่นอยู่ในห้องด้วย
ก็น่ำจะท�ำให้สบำยใจกว่ำ
(เรื่องเป็นอย่ำงนั้นเองเหรอจ๊ะ เข้ำใจแล้วจ้ะ)
พี่ตอบด้วยเสียงกระซิบเช่นเดียวกับผม
ในเวลำแบบนี้ไม่บอกเหตุผลไปตรงๆ คงดีกว่ำ เพรำะคงไม่ค่อยมีใครที่ถูกชวน
ว่ำ ‘เธอดูเหงำๆ นะ มำนอนด้วยกันเถอะ’ แล้วจะตอบว่ำ ‘เข้ำใจแล้วล่ะ ขอควำมกรุณำ
ด้วยนะ’ หรอก
“ถ้ำงั้นมิสึกิซัง ตั้งแต่วันนี้ไปมำนอนห้องเดียวกับฉันมั้ยจ๊ะ?”
“อ๊ะ คือว่ำ เรื่องเป็นยังไงก็ไม่รู้หรอกนะคะ แต่อำคิฮิสะคุงคงจะเข้ำใจผิด....”
“เข้ำใจผิด เหรอจ๊ะ? แบบไหนกันล่ะ?”
“อ่ำ....อันที่จริง ฉัน เอ่อ....ฟูกของ”
“ฟูกของ?”
“อำคิฮิสะคุง เอ่อ....”
“ฟูกของผม?”
“....ไม่มี....อะไรค่ะ....”
“???”
พยำยำมจะพูดกลบเกลื่อนเรื่องที่ก�ำลังเหงำ แต่นึกค�ำโกหกดีๆ ไม่ออกในทันที
กระมัง ไม่เห็นต้องเกรงใจกันขนำดนั้นเลย
“ถ้ำยังไงจะนอนเตียงเดียวกันเลยก็ได้นะจ๊ะ ก็อำคิคุงน่ะไม่ยอมมำนอนกับฉัน
บ้ำงเลย ทั้งที่เมื่อก่อนดีใจออกขนำดนั้นแท้ๆ....”
“เมื่อก่อนก็โดนพี่จับกดทั้งๆ ที่ไม่ชอบใจนี่นำ!”
ไม่อยำกให้กลบเกลื่อนกำรล็อกข้อต่อจนหมดสติด้วยค�ำพูดอ่อนโยนอย่ำงนอน
