Page 30 - อ่านฟรี [นิยาย] โรงเรียนป่วนก๊วนคนบ๊อง 8
P. 30
28 โรงเรียนป่วนก๊วนคนบ๊อง 8
“ฮ้ำว.... ท�ำไมในเช้ำวันธรรมดำถึงได้ง่วงนอนขนำดนี้นะ....”
“ไม่ได้นะคะอำคิฮิสะคุง ถ้ำไม่นอนให้เต็มที่ในตอนกลำงคืนจะส่งผลเสียต่อร่ำงกำย
นะคะ”
เช้ำวันจันทร์ ผมกับฮิเมจิซังเดินเคียงกันไปโรงเรียนพลำงสนทนำกันเช่นนั้น
“ถึงจะพูดอย่ำงนั้นก็เถอะ หนังสือมันสนุกจนอ่ำนเพลินไป....ฮ้ำว....”
“โธ่เอ๊ย.... ดูสิ อำคิฮิสะคุง เนคไทเบี้ยวแน่ะค่ะ”
“เอ๊ะ? เหรอ?”
ผมลองขยับปมเนคไทดู แบบนี้ใช้ได้มั้ยนะ?
“อ๊ะ ครำวนี้ปกเสื้อเชิ้ตเข้ำไปอยู่ข้ำงในแล้ว.... ช่วยหันมำทำงนี้หน่อยได้มั้ยคะ?”
“ช่ำงเถอะ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องใส่ใจขนำดนั้นหรอก”
“ไม่ได้ค่ะ ถ้ำแต่งตัวไม่เรียบร้อย เดี๋ยวจะโดนอำจำรย์นิชิมุระโกรธเอำนะคะ”
ฮิเมจิซังพูดแบบนั้นและวนมำทำงด้ำนหน้ำผม ก่อนจะยื่นมือมำที่คอผมแล้ว
ลงมือจัดปกเสื้อกับเนคไทให้ อะ อือ.... รู้สึกเหมือนถูกท�ำเรื่องน่ำอำยสุดๆ อยู่เลย....
“......”
“ฮิเมจิซัง?”
“......”
“เอ่อ ฮิเมจิซัง?”
“......”
“นี่ฮิเมจิซัง”
“เอ๊ะ? อ๊ะ ค่ะ”
“เป็นอะไรไปเหรอ? ใจลอยเชียว หน้ำก็แดงด้วย”
“ปะ เปล่ำค่ะ คือว่ำ....แค่รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมำนิดหน่อย....”
อะไรกัน ผมไม่ได้รู้สึกอำยคนเดียวหรอกเหรอ กำรพูดโต้ตอบแบบนี้ฟังดูอย่ำง
กับคู่แต่งงำนใหม่ยังไงก็ไม่รู้....
“วะ ว่ำแต่ว่ำ อำคิฮิสะคุง พกผ้ำเช็ดหน้ำมำรึเปล่ำคะ?”
ฮิเมจิซังพูดขึ้นเป็นกำรปรับอำรมณ์ อ่ำ ผ้ำเช็ดหน้ำ ผ้ำเช็ดหน้ำ....
“อ๊ะ จะว่ำไปแล้วคงลืมเอำมำมั้ง”
จ�ำไม่ได้เลยว่ำหยิบใส่กระเป๋ำกำงเกงหรือกระเป๋ำหนังสือมำด้วย เพียงแต่
