Page 18 - อ่านฟรี [นิยาย] โรงเรียนป่วนก๊วนคนบ๊อง 8
P. 18
16 โรงเรียนป่วนก๊วนคนบ๊อง 8
อยู่ในสภำพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย แต่ในเมื่อได้หลับเต็มอิ่มก็ดีแล้ว
“หืม งั้นก็ดีแล้วนะ”
“เป็นฝันดีมำกๆ และน่ำรักจนอยำกเห็นในควำมเป็นจริงด้วยค่ะ”
น่ำรัก....? ฝันถึงพวกสัตว์ตัวน้อยประเภทหมำหรือแมวใช่มั้ยนะ?
“งั้นเหรอ ถ้ำอย่ำงนั้นขอให้สักวันได้เห็นในควำมเป็นจริงด้วยนะ”
“เอ๊ะ....? อำคิฮิสะคุงจะให้ควำมร่วมมือเหรอคะ?”
“อื้อ ถ้ำน่ำรักขนำดนั้น ผมเองก็อยำกเห็นเหมือนกันแหละ”
“ค่ะ น่ำรักมำกๆ เลยล่ะค่ะ! ถ้ำอำคิฮิสะคุงยอมให้ควำมร่วมมือ ฉันคิดว่ำสำมำรถ
จะเห็นได้ทันทีเลย!”
“ไม่ค่อยรู้เรื่องนักก็จริง แต่ผมจะตั้งตำคอยนะ”
“เข้ำใจแล้วค่ะ! พอเตรียมเสื้อผ้ำเสร็จแล้วฉันจะไปเรียกนะคะ”
เสื้อผ้ำ? ไม่ค่อยเข้ำใจนักหรอก แต่ถ้ำฮิเมจิซังพูดถึงขั้นนั้นก็ต้องได้เห็นของดีๆ
แน่ๆ
“อย่ำงนี้นี่เอง อำคิคุงมักจะขุดหลุมฝังตัวเองแบบนี้เองสินะ”
“หือ? พี่พูดอะไรรึเปล่ำ?”
“เปล่ำจ้ะ ท่ำทำงจะไม่ใช่เรื่องที่แย่ส�ำหรับพี่ด้วย ดังนั้นไม่ต้องไปใส่ใจก็ได้จ้ะ”
“???”
ท�ำไมรู้สึกหนำวๆ ขึ้นมำนิดหน่อยนะ
“เอำเถอะ เดี๋ยวผมไปล้ำงหน้ำล้ำงตำก่อนนะ”
“นั่นสินะ แบบนั้นน่ำจะดี”
ส�ำหรับพี่น่ะว่ำไปอย่ำง แต่ในเมื่อมีฮิเมจิซังอยู่ด้วยจะปล่อยให้หน้ำตำเป็นแบบ
เพิ่งตื่นนอนไปตลอดไม่ได้ ไปล้ำงหน้ำให้สดชื่นก่อนดีกว่ำ
ผมทิ้งพี่กับฮิเมจิซังซึ่งยืนอยู่ด้ำนหน้ำเตียงนอนเอำไว้และออกจำกห้องตัวเอง
มุ่งตรงไปยังอ่ำงล้ำงหน้ำ แล้วจึงได้ยินบทสนทนำระหว่ำงพี่กับฮิเมจิซังมำจำกข้ำงหลัง
“ว่ำแต่ว่ำ มิสึกิซัง มันอันตรำยนะจ๊ะที่เด็กสำววัยรุ่นจะเข้ำห้องเด็กผู้ชำย”
“เอ๊ะ? อย่ำงนั้น....เหรอคะ? ถ้ำเป็นอำคิฮิสะคุงก็ไม่น่ำจะมีอันตรำยอะไรทั้งนั้น”
“ไม่หรอกจ้ะ ดูหนังสือเล่มนี้สิจ๊ะ ถ้ำหำกประมำท มิสึกิซังก็จะโดนท�ำเรื่องร้ำยกำจ
