Page 37 - อ่านฟรี สัมผัสใจ -สยายปีก- (เล่มเดียวจบ)
P. 37

AOI MIYAO

                  มโคโตะรทนทวาเธอไมใชมนษยมชวต เพราะทงเด็กและแมไมมทาทตกใจเลย
                                                                 ี
                                       ุ
                   ิ
                                             ิ
                                           ี
                                            ี
                            ี
                                                     ้
                          ั
                                                     ั
                                                                    ี
                         ู
                 ้
                                                  ็
                                             ี
                                             ่
                                  ิ
                               ี
                             ี
                                        
                    ื
                                          ั
                                          ้
                 ั
           เธอคนนนคอคนตาย...มเพยงมโคโตะเทานนทมองเหน
                                                         
                                                            ี
                                                ั
                                              ํ
                     ิ
                              
                            ้
                                                                      
                                                                         
                                                      
                                                  ้
                                                  ิ
                  หญงชราคนนีเปนคนแบบไหนนะ เธอกาลงยมแยมอยางมความสุข เดาวานาจะ
                                                                   
                                                                 ี
                    ็
                                                               
                                                                 ้
                              ี
                        ั
                                                                         ็
                               ิ
                                  ู
                                  
                           ั
                                               
                             ี
                 ั
           เปนคนรกเดก สมยยงมชวตอยอาจเคยมาเดนเลนในสวนสาธารณะแหงน เฝามองเดกๆ
                                            ิ
             
                   
               ั
                                   ํ
                              
                       ุ
           เลนกนอยางสนกสนานเปนประจา
             
                                                        ี
                  ปกตเวลาเหนพวกเขา มโคโตะมกจนตนาการโนนนจากโครงรางเลอนราง พอ
                                            ิ
                                          ั
                                                        ่
                                                                   ื
                           ็
                                    ิ
                      ิ
                                                       ั
                              ู
                              
                                                         ี
                                            ั
                                                         ้
                                                 ิ
                                                ั
                                      ื
                                                       ้
                                  ิ
                                  ่
                                      ่
                                                    
            
                         ิ
                     ่
            ู
                      ั
             ั
                  ี
                   ื
               ี
                     ี
           รตวอกทมอทจบดนสออยจะเรมเคลอนไหวอตโนมต ทวาครงน...
                     ึ
                  “...อก...”
                            ้
                                                                        ้
                                                            ่
                                                            ิ
                                                        ู
                                                               ่
                                                                 ็
                  ขณะมิโคโตะตังทาจะวาดรางโปรงแสงใตดวงตะวัน จๆ สงหนึงกกระโจนขึนมา
                                  ํ
                                  ้
                                                                          ุ
                                                   ่
                                                                     ุ
           จากสวนลึกของความทรงจํา นาหยดไหลแหมะจากทัวรางกาย มาขนดําขลบดจรางจต ิ
                                                                   ั
           ของฝนราย
                 
               
                   
                  ซ...
                   ู
                                                      ่
                                                     ุ
                                                      ึ
                  ระลอกคลืนจานวนมหาศาลแผกระจายทัวนาพซงเต็มไปดวยนําใส ...กาวหนึง
                         ่
                            ํ
                                                                          ่
                                                ่
                                                  ํ
                                                                ้
                                                  ้
                                             
                  
                                               
                                                                ั
                               
                             ิ
                                                                ่
                                                                    ิ
           และอกกาวหนง มนเขยบเขามาใกลเพอมอบฝนราย...และอารมณบาคลงใหมโคโตะ
                         ั
                                                                   
               ี
                                     
                                       ่
                                       ื
                                                             
                      ่
                                                           
                      ึ
                  ...หาก
                                                               ั
                  ฝนรายเปนโรคตดตอ เซนริถกรถชนกระเด็น เซนริโดนใครสกคนแทงจนตาย
                              ิ
                                        ู
                ู
           เซนริถกเศษปูนตกใสศรษะ เซนริถกโยนลงบนรางรถไฟ...ในสมองของมิโคโตะ คนทตน
                            ี
                                     ู
                                                                         ี
                                                                         ่
                                ั
              ํ
                ั
            ั
           รกกาลงตายจากสาเหตนานปการ
                            ุ
                           ิ
                                                      ุ
                                             
                                                 ื
                                     ิ
                  ...หากเซนรตายจากไป มโคโตะคงเปนเหมอนซากราบะ...
                         
                      
                                    
                                ื
                  “...เออ เปนอะไรหรอเปลาคะ?”
                                          ี
                    ้
                                                                  ิ
                    ี
                       ิ
                                 ู
                                                                ั
                          ี
                                                                        ึ
                  เสยววนาททเกอบถกกลนกน เสยงเปนกงวลชวยฉดกระฉากตวมโคโตะขนมา
                                                 ั
                                                                        ้
                            ี
                             ื
                            ่
                                    ื
                                       ิ
                                                        ุ
           เสยงเกอกมาคอยๆ จางหายไป
             ี
                 ื
                      
                    
                      ั
                     ่
                                 ี
                            ่
                            ี
                     ี
                                                        ั
                                              ู
                                                           ี
                                                    ็
                   ่
                                                               ้
                                    ั
                   ิ
                  สงทดงแทนท คอเสยงหวเราะแหลมสงของเดกๆ กบเสยงนาจอมแจมในสระ
                              ื
                                                               ํ
                                          35
   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42