Page 36 - อ่านฟรี สัมผัสใจ -สยายปีก- (เล่มเดียวจบ)
P. 36

สมผสใจ
                                            ั
                                         ั
                                         สยายปก ี
           สเกตชภาพอยในสวนสาธารณะใกลๆ วทยาลย
                      ู
                                             ั
                                        ิ
                                     
                      
                
                  อาจารยไมไดกาหนดหวขอ นกศกษาจะวาดผคนทเดนผานไปมา สตว ตนไม
                                          ึ
                                                         ิ
                                   ั
                                                                    ั
                                                    ู
                                        ั
                             ํ
                                                        ่
                                                        ี
                                                 ั
                      ี
                                              ิ
                                                     ็
                                       ิ
                                                   ้
             ื
           หรออะไรก็ไดทอยในสวนสาธารณะ มโคโตะไดยนดงนนกแอบโลงใจ เพราะหากกําหนด
                                                   ั
                      ่
                         ู
                                    ื
                        ิ
                                       ั
                                                  
                      ี
                                ุ
           วาตองวาดสงมชวตอยางมนษยหรอสตว เขาคงตองสงกระดาษเปลา
                            
                    ่
                    ิ
                                  
            
                                         
                                                            
                                               
                       ี
              
                     
                  ...อะ วาดอนนนดกวา 
                             ั
                               ี
                             ้
                          ั
                        ิ
                  ขณะทีเดนเตรอยในสวน มโคโตะเจอนําตกเทียมสรางจากอิฐจงนงลงบนมานง ่ ั
                                                                  ั
                                              ้
                                      ิ
                               ู
                                                                ึ
                       ่
                                                                  ่
                               ิ
                            ั
                       
                                           
                         ั
                                                    ํ
              
                                               
           ใกลๆ สมยอยตางจงหวดมโคโตะวาดภาพแมนาเปนประจา ทวาลาธารธรรมชาตกบกระแส
                                            ํ
                                            ้
                                                                    ิ
                                                        
                      ู
                      
                                                          ํ
                  ั
                                                                     ั
                          ั
                          ้
                                         ้
                                         ิ
                                            ิ
                                
                                   ั
                                      
               ี
            ้
            ํ
               ่
                     
                   
                 ุ
                        ึ
           นาทมนษยสรางขนนนแตกตางกนอยางสนเชง
                        ้
                               
                      
                             
                  “...ไมเปนไร ไมเปนไร...”
                        
                  มโคโตะสูดหายใจลึกซาๆ กอนคอยๆ เปดสมดสเกตชภาพ เขาจรดปลายดินสอ
                                  ํ
                                  ้
                                                         
                   ิ
                                      
                                                   ุ
                                               
                                         
                                     ้
                                                              
                                            ่
                                            ี
                                                        ่
                                     ั
                                             ั
                                                ิ
                                                           ั
                                          ื
           ลงบนกระดาษแผนหนา แลวตอนนนเองมอทจบดนสออยกเรมขยบชาๆ
                                                     ู
                               
                                                     
                                                        ิ
                                                       ็
                        
                     ่
                            
                         ํ
                  ...เยยม ทาไดแลว
                              
                     ี
                                                                   ู
                                                                ํ
                   ิ
                  มโคโตะถอนหายใจดวยความโลงอก ขณะคอยๆ วาดกระแสนาไรรปรางลงบน
                                                                ้
                       ้
                                                                 ั
                                         ั
                                  ้
           กระดาษเปลา นาตกไหลตามขันบนไดซบซอนลงสสระนาขนาดใหญตรงชนลางสุด เดก
                                                ู
                       ํ
                                                                 ้
                                                                          ็
                                    ั
                                                    ้
                                                    ํ
                                          
                                          ู
                                
                                                         
                             
                                    ิ
                   
                                                                 
                                                     
                                             ิ
            ั
                                                 
                                                                       ิ
                      ี
                                               ่
                                               ี
           ตวเลกๆ สงเสยงเจียวจาวเลนกนรมสระ ผหญงทนาจะเปนแมคอยดูแลอยางใกลชด แม 
                                  ั
               ็
                         ๊
                                                                      
                                ้
           มโคโตะไมอาจวาดฉากชวนยิมนออกมาได แตอยางนอยกหวงวาตนจะสามารถถายทอด
                                                     ็
            ิ
                                   ี
                                   ้
                                                       ั
                       
                       ุ
                         ี
                                       ั
                          
                         ้
           บรรยากาศอบอนนผานภาพวาดของตวเอง
                  “หมามา!”
                     
                       
                                                               
                                                  ิ
                                                     
                                                         ็
                  เดกหญงผมหางมาโบกมอใหแมพรอมรอยยมกวางเตมใบหนา เงาจางๆ กาลง ั
                                                                        ํ
                                    ื
                        ิ
                    ็
                               
                                            
                                         
                                                  ้
                                       
                   
                    
            ่
            ั
           สนไหวอยขางหลงรางเลกๆ นน
                   ู
                        ั
                         
                                 ั
                             ็
                                 ้
                  “อะ...!”
                    
                                   
                                                                          ื
                                           
                                     ู
                                        
                                                            ิ
                     ั
                        
                     ้
                  เงานนคอยๆ ปรากฏเปนรปเปนรางของหญิงชราสวมชุดกโมโนงามสงา เธอถอ
                                                                     
                    ี
                    ่
                           ็
                 
           รมลกไม หรตามองเดกๆ ทกาลงวงเลนไปมา
            
              ู
                                ี
                                     ิ
                                     ่
                                       
                                ่
                                 ํ
                                   ั
                                          34
   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41