Page 37 - อ่านฟรี! ป่วยรักช่วยรักษาหน่อยครับ (เล่มเดียวจบ)
P. 37

WAKI NAKURA


                  โคสุเกะยิ้มขื่นให้คาซึกิที่ท�าหน้าบึ้ง

                  “ฉันแค่อยากอยู่กับอิเคโนอุเอะให้นานข้นอีกสักนาทีหน่งก็ยังดี เลยอยากไปส่ง
                                                          ึ
                                               ึ
           แค่นั้นเอง”
                  “นาย...ค�าพูดน่าอายแบบนั้นก็พูดออกมาได้หน้าตาเฉยเลยนะ”

                  กลายเป็นคาซึกิที่ฟงอยู่หน้าแดง
                  “ค�าพูดน่าอายเหรอ? นี่ใจจริงฉันนะ”

                  “ยิ่งน่าอายเข้าไปใหญ่เลย!”

                  คาซึกิอยากหนีขึ้นมาจึงออกวิ่ง อยากรีบหนีเข้าไปในห้องของตัวเอง แต่โคสุเกะ
                                     ั
           ท่ท�างานขายอยู่ข้างนอกเป็นหลักน้นมีแรงกายมากกว่าคาซึกิท่ออกก�าลังกายไม่พออยู่
            ี
                                                          ี
           เป็นนิตย์ คาซึกิไปข้างหน้าได้ไม่กี่สิบเมตรก็ถูกคว้าไว้อย่างง่ายดาย
                      ิ
                                                                    ่
                     ึ
                       ู
                         ั
                               ึ
                                                                    ี
                                  ุ
                  คาซกถกจบแขนจงหยดยน เขาหอบหายใจแฮก ตรงขามกบโคสเกะทหายใจแรง
                                                         ้
                                                            ั
                                                                ุ
                                    ื
           นิดหน่อยเท่านั้น
                  “ปล่อยสิ”
                  ทั้งที่คาซึกิบอกอย่างนั้น แต่อย่าว่าจะปล่อยแขนเลย โคสุเกะจับแรงขึ้นด้วยซ�้า
                  “เห็นอย่างนี้ฉันก็เอาจริงนะ อิเคโนอุเอะ”
                  “เฮ้ย จะท�าอะไรในที่แบบนี้...”
                  “ไม่มีคนสักหน่อย”
                  “แต่ว่า...”
                  ก็จริงท่รอบข้างไร้ว่แววผู้คน อีกท้งไม่ได้คบค้าสมาคมกับคนแถวบ้าน ถึงบังเอิญ
                                          ั
                               ี
                       ี
           เจอใครก็ไม่ได้ล�าบากเป็นพิเศษอะไร แต่...
                                                              ี
                  “ถ้านายเขินด้วยค�าพูดพวกน้ ฉันก็พูดอะไรไม่ได้แล้ว ข้างในน้มันอัดแน่นไปด้วย
                                       ี
           ความรู้สึกที่มีต่ออิเคโนอุเอะนะ”
                  โคสุเกะเอ่ยพลางเอามือข้างหน่งทาบบนอกตัวเอง ราวกับถูกสายตาเร่าร้อนตรึง
                                        ึ

                                          35
   32   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42