Page 35 - อ่านฟรี! ป่วยรักช่วยรักษาหน่อยครับ (เล่มเดียวจบ)
P. 35

WAKI NAKURA


                  “เอาจริงเอาจังจริงๆ พักหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ ก็ได้นะ?”

                                ี
                  ชินแล้วท่ถูกพวกพ่สาวอายุมากกว่าท้งหลายมาหยอกเย้า คาซึกิย้มแปนพลาง
                         ี
                                                                  ิ
                                              ั
           พยักหน้าว่า “ผมเอาจริงเอาจังครับ”
                  ในคืนวันต่อมา คาซึกิถูกโคสุเกะดักรอ
                  คาซึกิท�างานล่วงเวลานิดหน่อยแล้วลุกออกจากโตะตอนสามทุ่มกว่า ตรงบริเวณ
                            ึ
                        ั
           ใกล้ทางเข้าออกช้นหน่งของอาคารมีโซฟาหลายตัววางไว้ส�าหรับต้อนรับแขก เน่องจาก
                                                                      ื
                                                              ั
           ดึกแล้ว ไฟบริเวณทางเข้าจึงถูกปิดจนเหลือน้อยกว่าคร่ง แถวโซฟาน้นมืดสลัว พอเห็น
                                                    ึ
                                             ื
           เงาคนท่ไม่น่าจะมีอยตรงน้นตอนกลางคากลางคนคาซกิกเดินผ่านไปด้วยใจเต้นตมๆ ต่อมๆ
                          ู่
                                                                   ุ้
                 ี
                                                   ็
                                       ่
                                                 ึ
                                       �
                              ั
           ทว่าจู่ๆ อีกฝ่ายกลับลุกพรวดขึ้นมา
                  “เหวอ!”
                  คาซึกิเผลอส่งเสียงออกมาอย่างไม่ต้งใจ เงาคนน้นขยับเข้ามาใกล้ด้วยความดีใจ
                                            ั
                                                     ั
           “เพิ่งเลิกงานเหรอ” โคสุเกะนั่นเอง
                  “วาคามิยะ? ในที่แบบนี้ นี่นาย...”
                  ท�าอะไรอยู่น่ะ เขาพูดไม่ทันจบประโยคก็นึกออกทันที หรือก�าลังรอตัวเองอยู่
           เป็นไปตามคาด โคสุเกะเอ่ยชวนด้วยรอยยิ้มว่า “ไปดื่มกันหน่อยไหม?”
                  “ไม่ล่ะ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า...”

                  ไม่ได้โกหก แผนกวางแผนส่งเสริมการขายนั้นยืดหยุ่น ส่วนใหญ่จึงเข้างานตาม

           สบาย แต่พรุ่งนี้เช้ามีประชุม ถกเถียงกันเรื่องดีไซน์ของกระเปาพกพาที่ควรต้องตัดสินใจ
           ภายในวันนี้

                  “งั้นเหรอ ถ้างั้นเอาไว้ไปดื่มกันโอกาสหน้า กลับกันอย่างนี้เลยเถอะ”

                  “อะ อืม...”
                            ั
                  ไม่รู้ว่ามารอต้งแต่เม่อไร แต่โคสุเกะถอยอย่างง่ายดายโดยไม่มีท่าทีอารมณ์เสีย
                                 ื
           ให้เห็น พอเดินออกไปจากอาคารก็ไม่มีละอองหิมะตกเหมือนเมื่อวานแต่มีลมเย็น คาซึกิ


                                          33
   30   31   32   33   34   35   36   37   38   39   40