Page 36 - อ่านฟรี! ป่วยรักช่วยรักษาหน่อยครับ (เล่มเดียวจบ)
P. 36
ปวยรักชวยรักษาหน่อยครับ
่
่
หดคอด้วยความหนาวเยือกแล้วพันผ้าพันคอคลุมจนถึงปาก ขณะพูดให้ตัวเองฟงว่าอดทน
ไปจนถึงสถานี จู่ๆ ลมก็หยุดพัดมา เอะ? เขาหันไปมองทิศทางท่ลมพัดก็พบว่าโคสุเกะ
ี
ยืนอยู่
(หรือว่ากันลมให้?)
โคสุเกะเร่งคาซึกิท่สับสนแต่ไม่ได้ถามเป็นค�าพูดให้ออกเดิน คาซึกิเดินไปจนถึง
ี
สถานีด้วยความรู้สึกเหมือนได้รับการดูแลจากโคสุเกะท่ไม่ได้ขยับไปจากด้านหลังท่เย้อง
ื
ี
ี
ไปทางซ้ายเลย
ชานชาลาในสถานีก็มีลมพัดจนหนาวเช่นกัน ทว่าโคสุเกะยังช่วยเป็นท่บังลมให้
ี
ี
อีก เขาควรขอบคุณโคสุเกะท่ยืนน่งๆ แต่ดันเกรงใจไม่เข้าเร่องว่า เจ้าตัวอาจไม่ต้องการ
ื
ิ
ให้เขารู้สึกว่าเจตนาบังลมให้ คาซึกิจึงพูดอะไรไม่ออก
ั
ั
ี
ี
อะพาร์ตเมนต์ท่อาศัยอยู่น้นใกล้กัน ท้งสายรถไฟและสถานีท่ลงจึงเหมือนกัน
ทั้งสองคนลงรถไฟด้วยกันแล้วออกเดินไปในย่านที่อยู่อาศัยยามค�่าคืนอันเงียบสงบ
จู่ๆ คาซึกิก็คิดขึ้นมา...ผู้ชายคนนี้อาศัยอยู่ในห้องแบบไหนกันนะ
เขาเคยเห็นอะพาร์ตเมนต์ของโคสุเกะแค่จากข้างนอกเท่าน้น ไม่เคยข้นไปถึงห้อง
ั
ึ
โคสุเกะก็ไม่เคยมาห้องคาซึกิเช่นกัน เพราะไม่ได้สนิทกันถึงขนาดไปเที่ยวเป็นการส่วนตัว
“เอะ?”
ี
ี
พวกเขาเดินผ่านส่แยกท่ปกติจะบอกลากัน แต่โคสุเกะไม่มีทีท่าจะไปตามทิศทาง
อะพาร์ตเมนต์ของตัวเอง ยังคงเดินอยู่ข้างคาซึกิ
“วาคามิยะไปทางนั้นไม่ใช่เหรอ?”
“ตั้งใจจะไปส่งอิเคโนอุเอะตั้งแต่แรกแล้ว”
“เอะ...อะไรล่ะนั่น”
ท�าอย่างกับเขาเป็นผู้หญิง รู้สึกไม่ค่อยดีเลย
“อย่าโกรธเลยน่า”
34
