Page 49 - อ่านฟรี! แม่ทัพขอแต่งงาน เล่มเดียวจบ
P. 49

ยี
                                                                   ห
                                                                       น
                                                                     ย
                                                                  
                                                                  เ
                                                                โ โมเหยียน
                                                                 ม
            กรุ่น
                                                           ิ
                   ลูกชายอยู่ในช่วงท่ร่างกายก�าลังเติบโต พอได้กล่นเน้อก็หายง่วง
                                  ี
                                                               ื
            ตื่นขึ้นมาอย่างเต็มที่
                                   ิ
                                                               ี
                                                    ิ
                                                                   ี
                      ิ
                   หล่วฮุ่ยเหนียงได้กล่นเช่นกันก็อดขมวดค้วไม่ได้ ยามน้เองท่ได้ยิน
            เÊียงของ©Ù่Êยงดังมาจากนอกหน้าต่าง
                   “รุ่นเกอเอŽอร์ ที่อาฉู่มีซาลาเปาเนื้อของร้านโหยวจี้ จะกินหรือไม่”
                   รุ่นเกอเอŽอร์ชอบกินซาลาเปาเน้อท่เถ้าแก่เน้ยร้านโหยวจ้ท�าเป็น
                                             ื
                                                ี
                                                                  ี
                                                        ี
                                                    ิ
            ท่สุด เม่อได้ยินแล้วก�าลังจะตอบรับ กลับถูกหล่วฮุ่ยเหนียงปิดปากได้ทัน
              ี
                   ื
            ท่วงที
                                            ี
                   นางกระ«ิºเตือนลÙกªาย “จ�าท่แม่Êอนเจ้าได้หรือไม่ อย่ากินของ
            ที่คนอื่นให้มามั่วซั่ว ใต้หล้าไม่มีอาหารกลางวันที่ได้มาเปล่าๆ เข้าใจหรือ
            ไม่”
                                                                       ั
                   เสียงท่เต็มไปด้วยพลังของฉู่สยงดังมาจากนอกหน้าต่างอีกคร้ง
                         ี
                                                        ึ
               ื
                                ื
            “เม่อครู่แบ่งซาลาเปาเน้อให้กับเด็กๆ ยังเหลืออีกหน่งลูก ให้รุ่นเกอเอŽอร ์
            เถอะ”
                      ิ
                   หล่วฮุ่ยเหนียงกัด¿˜น นางรู้ ถ้าป¯ิเสธอีกเกรงว่าจะดึงดูดความ
            สนใจของคนอื่น นางจึงเปิดหน้าต่าง
                   “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ขอบคุณท่านฉู่”

                   หลวฮ่ยเหนยงหลบตาลงตาไม่มองเขาแล้วยนมอไปรับ ขณะทจะ
                                  ุ
                                         ่
                                                                      ่
                                                                      ี
                                         �
                                                          ื
                        ุ
                                                       ื
                      ิ
                             ี
                      ่
                                                       ่
            รับซาลาเปาก็จงใจปล่อยมือ
                         ั
                   ทันใดน้นฝ†ามือก็อุ่นข้นมา มือของนางถูกฝ†ามือใหญ่ของชายหนุ่ม
                                    ึ
            ประคองเอาไว้
                   “รับดีๆ อย่าท�าหล่น มิเช่นน้นถ้ารุ่นเกอเอŽอร์อดกินซาลาเปาย่อม
                                          ั
                                                                          47
   44   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54