Page 46 - อ่านฟรี! แม่ทัพขอแต่งงาน เล่มเดียวจบ
P. 46

แมท
                  อแตงงำ
               ัพข
                         น
           แมทัพขอแตงงำน
           ทุกคนยิ่งชื่นชมเขามากขึ้นไปอีก
                                                       ั
                  อาชิวลูกสาวป‡าหวงยามพูดถึงฉู่สยง ดวงตาท้งสองก็เป็นประกาย
                                                                ั
                                             �
                  “ท่านฉู่ไม่เพียงแต่วรยุทธ์ดี ว่ายน้าก็เก่ง ว่ากันว่าเขากล้นหายใจ
           ในน�้าได้นานยิ่งนัก!”
                     ิ
                  หล่วฮุ่ยเหนียงไม่สนใจ ได้ยินก็ไม่พูดอะไร แต่สังเกตเห็นใบหน้า
           ตื่นเต้นของลÙกªายราวกัºมีอะไรจะพÙด

                  รุนเกอเออรอยากจะเอยปากเห็นด้วยกับอาชิว แต่พอเห็นสายตา
                         Ž
                            ์
                   ่
                                    ่
           ของท่านแม่ของเขาก็รีบแสร้งโง่
                       ุ
                            ี
                     ิ
                               ิ
                                   ู
                  หล่วฮ่ยเหนยงคดอย่เสมอว่าลูกชายของตนโง่ แต่ความจรงแล้ว
                                                                  ิ
           เขา©ลาดยิ่งนัก
                  แม่นางน้อยมักจะคาดหวังในความรัก ยามพูดถึงฉู่สยงดวงตาน้น
                                                                     ั
           เปล่งประกาย เดือนหน้าอาชิวจะอายุครบสิบห้าแล้ว ป‡าหวงไปเมืองหลวง
                                                                     ั
                                                             ี
                  ี
                ั
           ในคร้งน้ด้วยหวังว่าอาชิวจะได้แต่งไปอยู่ในเมืองเช่นเดียวกับพ่สาว เช่นน้น
           จะมีหน้ามีตาเพียงไหนเชียว!
                  ป‡าหวงคิดเช่นเดียวกันว่าฉู่สยงมีดีจึงถอนหายใจแล้วเอ่ย “ไม่รู้ว่า
           เขาจะสู่ขอหญิงสาวบ้านไหน”

                                                       ั
                  ลุงหวงพูด “เขาเป็นคนคุ้มกันของตระกูลฉู่ ท้งยังได้รับความไว้ใจ
           จากนายท่านผู้เ²่าฉู่ ย่อมต้องสู่ขอสาวใช้ของตระกูลฉู่”

                  “ย่อมไม่แน่ ข้าได้ยินมาว่าเขาบอกกับนายท่านผู้เ²่าฉู่ว่า เขาจะ

           แต่งกับหญิงที่เขาถูกใจ”
                  “เขาถูกใจใครเข้าแล้วหรือ” ป‡าหวงถามอย่างสงสัย

                  “ข้าจะไปรู้หรือ”

                  “ไม่รู้ว่าหญิงสาวผู้ใดถูกใจเขา ช่างมีบุญวาสนาเป็นอย่างย่ง เขา
                                                                  ิ
       44
   41   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51