Page 52 - อ่านฟรี! แม่ทัพขอแต่งงาน เล่มเดียวจบ
P. 52

ัพข
                  อแตงงำ
           แมท
           แมทัพขอแตงงำน
                         น
                                                   ี
                       ี
                           ี
                  ตอนน้เองท่อาชิวกลับมา พอรู้ว่าเม่อครู่น้ฉู่สยงมาก็อดเสียดายไม่
                                               ื
           ได้
                  นางไม่อยู่แค่ครู่เดียวกลับพลาดโอกาสที่จะได้พูดคุยกับฉู่สยง
                  ป‡าหวงเคาะหน้าผากนางไปหน่งที บอกให้นางสงวนตัว ลูกสาว
                                            ึ
           คนเล็กของตนเป็นเช่นไร ผู้เป็นแม่ย่อมรู้ดี ตามความคิดของนาง ฉู่สยงมี

                                                                 ้
           ÊายตาÊÙงÊ่ง ไม่ªอºอาªิวº้านนางหรอก อย่างไรไปเมืองหลวงใหลÙกÊาว
           คนโตช่วยหาคู่ครองให้ย่อมเป็นไปได้มากกว่า



                                ิ
                  วันรุ่งข้นท้อง¿‡าเร่มสว่างขบวนรถก็เร่งรีบออกเดินทาง อาหารม้อ
                       ึ
                                                                      ื
           เช้าจึงกินบนรถม้า
                                                  ี
                                                     ิ
                  จากความประมาทของเม่อวาน เช้าวันน้หล่วฮุ่ยเหนียงจึงก�าชับให้
                                      ื
           หนิวเอ้อร์ขับรถม้าไปด้านหลัง ตามติดรถม้าของบ้านตระกูลหวง
                                     ี
                                  ื
                  ตลอดทางต่อมา เพ่อเล่ยงค�าครหา นางจูงมือลูกชายตามติดบ้าน
           ป‡าหวงท้งสามคน หลังจากขบวนสินค้าเข้าเมือง แม้พักโรงเต๊ยม นางก็ยัง
                                                             ี
                  ั
           ดึงป‡าหวงไว้ ถึงข้นเสนอให้ทุกคนพักด้วยกัน เช่าห้องใหญ่สักหน่อย ลูกชาย
                         ั
           กับลุงหวงนอนห้องด้านนอก พวกนางสตรีสามคนนอนห้องด้านใน เช่นน  ี ้

           สามารถประหยัดเงินได้ไม่น้อย
                  บ้านป‡าหวงทั้งสามคนได้ยินว่าประหยัดเงินก็ตกลงอย่างเต็มใจ

                  ขบวนสินค้าเดินทางได้สิบสองวัน ทุกคนเดินทางร่วมกัน ระหว่าง

                                                                   ิ
           ทางบางคร้งเจอกับพายุฝน แต่ไม่มีป˜ญหาใหญ่อะไร พูดได้ว่าราบร่นย่งนัก
                                                                 ื
                    ั
                                                                 ี
                  อาจจะเปšนเพราะว่ามีหÙตามากมาย อีกท้ง©Ù่Êยงมีหน้าท่ของตน
                                                    ั
           ตลอดทางมาน้จึงไม่กล้าท�าอะไรเกินเลยกับนาง กอปรกับความรอบคอบ
                       ี
                 ิ
           ของหล่วฮุ่ยเหนียง ไม่เคยปล่อยให้ตัวเองอยู่ตามล�าพัง ท้งสองแม่ลูกจึง
                                                           ั
       50
   47   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57