Page 73 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2

ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 71
ึ
หลังจากลังเลอยู่ครู่หน่งฉันก็พยักหน้า ตอนน้นหากไม่ใช่ว่าเขาย้งดาบ
ั
ั
เอาไว้ ตอนนี้ฉันอาจหัวแยกจากตัวไปแล้ว ฉันคิดว่าเขาคงไม่ได้นึกเสียใจเลยมา
ชดเชยดาบนั้นโดยเฉพาะกระมัง
ื
ื
ื
ี
“เจ้า¿ังให้ดี ท่ให้เจ้าพูดเร่องเม่อก่อนออกมาก็เพ่อให้พระสนมยืนยันว่า
ี
ั
ค�าพูดของเจ้าเป็นความจริง ต้งแต่วันน้เป็นต้นไปห้ามเอ่ยถึงเร่องเก่าต่อหน้าผู้คน
ื
ิ
ี
อีก ไม่อย่างน้นข้าจะตัดล้นเจ้า แล้วก็ผู้ท่อยู่ตรงหน้าเจ้าสูงÈักดìเพียงใด ให้เจ้า
ิ
ั
มาโหวกเหวกใส่ได้หรือ!”
ึ
ี
ี
ี
“ทราบแล้ว” เซ่ยอว่จ้องเย่ยนซานแวบหน่งอย่างไม่ยอมแพ้ ต่อมาก็ยก
่
ฝามือขึ้นเหมือนยอมแพ้แลวตะครุบพื้นเหมือนกบดังป‡าบ ท่าทางนั้นทั้งนาโมโห
่
้
ทั้งน่าข�า “พระชายาฉินอายุยืนยาว พันป‚ พันพันป‚พ่ะย่ะค่ะ”
“เจ้าออกไปก่อน” เยี่ยนซานเอ่ยสั่ง
ื
แต่เซ่ยอว่กลับไม่เช่อ¿ังเสียแล้ว “เช่นน้นท่านล่ะ ตอนน้ข้าเป็นองครักÉ์
ี
ี
ั
ี
ของพ่...พระสนม จะรู้ได้อย่างไรว่าท่านจะไม่...อาก!” ยังพูดไม่ทันจบเจ้าเด็กจอม
ี
เอะอะก็ถูกเยี่ยนซานถีบกระเด็นออกไป
ี
หลังจากเจ้าเด็กจอมเอะอะจากไปไกลแล้วเย่ยนซานถึงเอ่ยว่า “อย่ามอง
ั
ว่าคนผู้นบ้าๆ บอๆ ไม่เป็นผู้เป็นคน เขาบุกฝ่าคนของกองทพอวหลนจานวน
่
�
ิ
ี
ี
้
สองร้อยนายเพียงล�าพัง มายืนต่อหน้ากระหม่อมโดยไม่บาดเจ็บแม้แต่เส้นผม
กระหม่อมก็ได้แต่ทอดถอนใจที่เทียบอีกฝ่ายไม่ได้”
“ใต้เท้าหลี่มีใจแล้ว”
ั
ี
ต้งแต่น้นมาคนท่ติดตามข้างกายฉันนอกจากแม่นมเหนียนและชิงเอŽอร์
ั
แล้วก็มีคนท่ช่อเซ่ยอว่เพ่มข้นมาคนหน่ง พอมีเขา ความครึกคร้นน่นไม่ต้องพูด
ื
ั
ื
ี
ึ
ี
ิ
ี
ึ
ื
ถึง แม้ฉันจะตอบเย่ยนซานไปว่า ‘ใช้การได้’ แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันเช่อใจคน
ี
ื
คนน้ และเช่อใจหรือไม่เช่อใจก็ไม่ส�าคัญ ฉันแค่เห็นเขาไม่ต่างอะไรกับองครักÉ์
ี
ื
ึ
ข้างกายก่อนหน้า เป็นความจริงท่ฉันเคยช่วยชีวิตเขาคร้งหน่ง แต่ฉันก็จ�าได้ว่า
ั
ี
ั
เป็นเพราะฉันถึงได้ไม่มีต�าบลชิงหยาอยู่อีกต่อไป ไม่แน่ว่าตอนน้นพ่อแม่กับญาต ิ
พี่น้องของเขาก็...หากให้ความเชื่อใจมั่วซั่ว บางทีอาจไม่ได้หัวหลุดง่ายๆ แค่นั้น