Page 75 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 75

ี
                                                         เย่ยนเสวียเสว่ย 73
                                                                     ี
                                                          ี
                                                          ี เย่ยนเสวียเสว่ย
                  “นั่นจะส่งไปที่ข้างต�าหนักมังกรเจ้าค่ะ” บ่าวรับใช้เอ่ยตอบ
                                                 ื
                  ต�าหนักบรรทมของจ้าวแคว้นน้อยไม่มีช่อ คนในจวนหมิงจึงเรียกกันเอง
           ว่า ‘ต�าหนักมังกร’ แต่ฉันจ�าไม่ได้ว่าข้างต�าหนักมังกรด้านไหนมีสมาชิกครอบครัว

           ที่เป็นผู้หญิงอาÈัยอยู่
                  เม่อเหนฉนสงสัย แมนมเหนยนก็เอยเสยงเบา “เป็นฉฮหยนและคุณชาย
                                                 ี
                                                             ู
                       ็
                    ื
                                        ี
                                  ่
                                                               ิ
                                              ่
                         ั
                                                           ี
           น้อยท่านหนึ่งเพคะ”
                  ฉันเอ่ยด้วยเสียงตกใจ “ฉีฮูหยิน!? เจ้าหมายถึงฉี...ฉีฮูหยินของคุณชาย
           ฉีผู้นั้น? แล้วคุณชายน้อยคือผู้ใดอีก”
                  “พูดตรงนี้ไม่เหมาะเพคะ...”
                  “กลับต�าหนักกลาง!”
                                                                  ี
                                                               ิ
                  ปลายป‚ก่อนหน้าฉีม่อหลบหนีไปเพียงล�าพังโดยคิดจะให้ซ่วอว่ไปกับเขา
           แต่ไม่คิดพาฮูหยินของเขาไปด้วยกัน ตอนนั้นฉีฮูหยินก็ตั้งครรÀ์เหมือนกับซิ่วอวี่
           ตอนน้ให้ก�าเนิดคุณชายออกมาคนหน่ง อายุขวบกว่าแล้ว หลังกลับมาท่ต�าหนัก
                                         ึ
                ี
                                                                    ี
           กลางและ¿ังแม่นมเหนียนเอ่ยจบ ฉันก็รีบสั่งให้ชิงเอŽอร์ไปสังเกตการณ์
                  “พบหรือไม่”
                  “พระสนมอย่าร้อนพระทัยไปเพคะ พบแล้ว พบแล้ว คุณชายน้อยรูปงาม
           เชียวเพคะ”
                  “พวกเขามีชีวิตที่ดีหรือไม่” ฉันถามอีก
                  “เอ่อ...ไม่ค่อยดีเพคะ”
                                                                       ี
                  ฉันรู้แต่ยังแสร้งถาม เด็กก�าพร้ากับหญิงม่ายถูกขังเงียบๆ อยู่ในท่พัก
           ห่างไกล แม้แต่เสื้อผ้าอาหารก็ต้องกังวลจะอยู่ดีได้อย่างไร “ไม่ได้ ข้าต้องไปดู!”
                  แม่นมเหนียนรีบมากอดฉันไว้แล้วเอ่ยเสียงดัง “ไอ้หยา พระสนมของข้า

           ท่านอย่าได้ก่อเรื่องอีกเลยเพคะ!”
                  “ใช่ ข้าไปไม่ได้ ข้าไปไม่ได้...” ข้าไปแล้วมประโยชน์อะไร นอกจากก่อ
                                                   ี
           เรื่องซ�้าๆ ประโยชน์สักนิดก็ไม่มี “เซี่ยอวี่ ไปเชิญใต้เท้าหลี่”
                                                                         ึ
                  “ได้เลยพ่ะย่ะค่ะ!” เพ่งจะเอ่ยจบเซ่ยอว่ก็แวบออกไปราวกับลมหอบหน่ง
                                            ี
                                                ี
                                  ิ
           ที่ที่สายลมพัดผ่านยังท�าร้ายผู้บริสุทธิìที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อีกด้วย
   70   71   72   73   74   75   76   77   78