Page 33 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 33
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 31
ของท้องพระโรงแล้วผู้คนด้านล่างก็รีบก้มลงทันที หรือไม่ก็คุกเข่าโขกÈีรÉะ หรือ
ค้อมกายท�าความเคารพ
“พวกกระหม่อมขอแสดงความยินดีกับจ้าวแคว้นน้อยท่องค์หญิงประสูต ิ
ี
พ่ะย่ะค่ะ” ขุนนางนับร้อยคุกเข่าโขกÈีรÉะ
“พวกหม่อมฉันขอแสดงความยินดีกับจ้าวแคว้นน้อยท่ได้องค์หญิงเพคะ
ี
ขอแสดงความยินดีกับพระสนมกุ้ยผินเพคะ” เหล่าสนมค้อมกายท�าความเคารพ
ั
ั
หลงจากกล่าวค�าอวยพรเสยงดงเสร็จทุกคนถงค่อยร้สกว่าผิดปกติ ฉัน
ี
ึ
ู
ึ
ไม่อยากค้อมกายก้มÈีรÉะ ฉันอยากให้เขาเห็นใบหน้าของฉัน ฉันมีค�าถามท่จะ
ี
ั
ถามเขาจึงยืนตัวตรงอย่างน้น ยืนตัวตรงอยู่ใจกลางท้องพระโรงสบสายตาของเขา
โดยไม่กะพริบแม้แต่น้อย ท�าให้เขาหนีไม่ได้
“ท่แต่งต้งคือ ‘องค์หญิงล่วเฉิง’ ? เพราะเป็นของนางก็เลยได้อย่างน้น
ั
ั
ี
ั
หรือ”
คนอ่นไม่รู้ว่าฉันก�าลังพูดอะไร แต่เขารู้ เพราะเป็นลูกของนาง ลูกของ
ื
ั
ั
ั
ี
พระชายาอว้เลยมีชีวิตอยู่ได้? ดังน้นเลยแต่งต้งเป็นองค์หญิงล่วเฉิงอย่างเปดเผย
ตรงไปตรงมาได้?
“พระชายาฉิน...”
ั
สายตาของเขาน่นมันอะไร เหมือนกับได้รับความทรมานแสนสาหัส ฉัน
ก�าลังทรมานเขาหรือ? ฉันเปล่า ฉันแค่อยากถามประโยคเดียวก็เท่านั้น
้
ี
้
้
ั
ิ
้
ี
ู
ั
ì
จ้าวแคว้นน้อยผสงÈกดเดนลงมาจากเกาอมงกร เดนเขามาใกลทละก้าว
้
ู
ิ
ิ
“เจ้าเหนื่อยแล้ว”
มือใหญ่โอบไหล่ฉันไว้แล้วขยับไปหลังคออย่างช้าๆ เม่อรู้สึกตกใจและ
ื
ั
ึ
เจ็บปวดช่วขณะ ตรงหน้าฉันก็มีระลอกคล่นสีด�าโถมข้นมา ฉันคว้าสาบเส้อเขา
ื
ื
้
ิ
ู
ู
ไว้แน่น อาÈัยจตใต้สานึกสุดท้ายพดว่า “ข้าก็ขอ...ราชทินนาม...ให้ลกขาเช่นกัน”
�
ก่อนท่จะจมลงไปในทะเลสีด�า ฉันเห็นสีหน้าท่าทางแบบเม่อครู่ของเขา
ื
ี
อีกแล้ว รู้สึกทรมานมากสินะ ทรมานกว่าถูกปลายมีดเสียบท่หัวใจใช่ไหม? น่คือ
ี
ี
ของขวัญอวยพรที่ฉันมอบให้นาย จ้าวแคว้นน้อยผู้สูงÈักดิì
