Page 31 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 31
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
ี
ี
เย่ยนเสวียเสว่ย 29
ี
ด่าทอด้วยความโมโห
“เร็วเข้า ให้พวกเขาไปให้พ้น” แม่นมเหนียนตวาดใส่องครักÉ์
“ไป ไป ไป ไม่เห็นว่านี่คือผู้สูงÈักดิìผู้ใดหรือ”
หญิงรับใช้สองนางด้านข้างยงร้องเบาๆ ว่า “หนู“ แต่เห็นได้ชัดว่าเหล่า
ั
ื
องครักÉ์ไม่ได้เห็นหนูอยู่ในสายตา เม่อไล่เหล่าเด็กรับใช้ไปแล้วก็หมุนกายกลับ
มา ยังคงปล่อยให้หนูห้อยอยู่บนชั้นวางอาวุธ
“พระสนม!?”
ท่ามกลางเสียงร้องด้วยความตกใจของเหล่าบ่าวรับใช้ ฉันยกคันธนูหัน
ไปทางชั้นวางอาวุธ
“จับหนูได้ก็เอามันมาท้งไว้ในท่โล่งแจ้งมีคนไปมาเช่นน้ ไม่ถึงคร่งวันมัน
ี
ิ
ี
ึ
จะตาย” ฉันเอ่ยเสียงเบา
“หิวตายหรือเพคะ” โยวเหอเอ่ยถาม
ู
้
่
่
ั
้
้
็
็
ู
ฉนสายหนา “ตกใจตาย หนโดนแสงไมได พอโดนแสงและเหนผคนกจะ
ี
ตกใจตาย การห้อยมันไว้เช่นน้เพียงคร่งวันมันจะตกใจและหวาดกลัว” พูดแล้ว
ึ
ิ
ฉันก็ขยับน้วช้และน้วกลางเพ่อปรับทิÈทางของหัวลูกธนู “เช่นเดียวกัน มนุÉย์ก ็
ิ
ื
ี
ิ
ี
ี
่
้
ี
ื
่
ั
ื
ั
เหมอนกน ขงนางไว้ในทมดมดไรแสงสว่าง ส่งเสยงร้องเท่าไรไมมเสยงตอบกลับ
ี
เมื่อผ่านไปสองสามวันก็จะตาย!”
ั
ั
นวท้งส่รวมเข้าด้วยกัน จากนนง้างแล้วปล่อยออกไปทันที พอลูกธนูส้น
้
ิ
ี
ั
้
พุ่งออกจากสายฉันก็หันหลังกลับ ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่ายิงถูกมัน เสียงร้องของ
หนูเงียบลงแล้ว
“แต่ว่า...ท่านสามารถปล่อยมันได้...” มีคนเอ่ยพึมพ�า
เม่อได้ยนดังน้นฝ‚เท้าฉันหยดชะงัก อดท่จะย้มฝ„ดเฝ„›อนข้นมาไม่ได้ ใช่
ั
ึ
ิ
ิ
ื
ี
ุ
แล้ว ฉันสามารถปล่อยมันได้ แต่ฉันลืมไป
์
“ชิงเออร” ฉันหยิบลกธนสองดอกมาจากมอของชงเออรแล้วพาดสายให ้
ิ
ื
Ž
ู
ู
Ž
์
เป็นดอกเดียว ยกลูกธนูขึ้นเล็งไปที่เป‡า “ในใจของข้ามีป‚Èาจตนหนึ่ง”
ชิงเอŽอร์เอ่ยด้วยความแปลกใจ “ป‚Èาจ...ตนหนึ่ง?”
ึ
�
ึ
“ใช่ ป‚Èาจตนหน่ง ในใจข้ามีป‚Èาจตนหน่ง” ฉันเอ่ยซ้า “หากเอาเป‡าธน ู
