Page 29 - อ่านฟรี เทพธิดาลิขิตบัลลังก์ 2
P. 29
ี เย่ยนเสวียเสว่ย
เย่ยนเสวียเสว่ย 27
ี
ี
ี
ี
พออาจารย์ท่เข้มงวดจากไป ฉันพ่นลมออกจากปากด้วยความโล่งอก
ทันที หญิงรับใช้ด้านหลังโล่ก�าบังรีบเข้ามาส่งชาเช็ดเหง่อให้ ฉันเพ่งจะรับถ้วยชา
ิ
ื
มาในมือถ้วยชาก็ตกลงพ้น มือของฉันถูกสายธนูของคันธนูหยกท่ตรึงแน่นเฉือน
ื
ี
บาดเจ็บจนแม้แต่ถ้วยชาก็ถือไม่ได้
ก่อนที่ถ้วยชาจะตกลงพื้นแม่นมเหนียนที่มือไม้ว่องไวก็รับมันไว้ได้อย่าง
มั่นคงแล้วน�ามาป‡อนฉันที่ปาก “หม่อมฉันให้คนตามไปดูแล้ว ใต้เท้าเซียนอวีëไป
ไกลทีเดียว ดูเหมือนต้องใช้เวลาสักระยะ พระสนมพักผ่อนสักครู่เถิดเพคะ”
“ข้าจะพักสักครู่” ฉันโยนลูกธนูดอกเล็กทิ้งแล้วเก็บคันธนูหยกโดยผูกไว้
ที่สายรัดเอวเอาตามใจ ไม่รอให้ข้ารับใช้ที่สนามฝึกขนย้ายเก้าอี้มาให้ฉันก็นั่งลง
ที่เนินหินด้านข้าง
ี
ิ
“พระสนม” เยว่ยนเอŽอร์หญิงรับใช้ข้างกายท่เพ่งรับต�าแหน่งไม่นานเดิน
ี
ิ
ี
ี
ี
เข้ามา ในมือถือของท่เหมือนหนัง¿อกช้นหน่ง “น่คือส่งท่บ่าวเร่งท�าเม่อวานน ี ้
ึ
ื
ิ
พระสนมสวมมันไว้ที่มือยามใช้คันธนูหยกก็จะไม่ท�าให้เจ็บมือแล้วเพคะ”
ฉันรับของที่นางมอบให้ มันคือถุงมือหนังสัตว์ที่ไม่มีนิ้วข้างหนึ่ง “ขนาด
ก�าลังพอดี ฝ‚มือก็ประณีต” หลังจากสวมบนมือ เอ่ยชมหน่งประโยคแล้วฉันก็คืน
ึ
ถุงมือให้นาง “เพียงแต่ถึงตอนที่พาดลูกธนูและง้างคันธนูนั้น มือสังหารคงไม่ให้
ี
เวลาข้าสวมถุงมือป‡องกันหรอก เช่นน้แล้วกัน พอนานเข้าฝ่ามือจะเสียดสีจนม ี
้
็
่
้
ี
ë
้
ี
ี
้
ี
้
หนงด้านขนมาอกชน พอถงเวลานนกจะไมเจบแลว ใต้เทาเซยนอวบอกไว้เช่นน”
ั
ึ
ั
ั
้
ึ
็
ี
ี
ื
ใต้เท้าเซียนอวëไม่เคยเอ่ยค�าพูดพวกน้ เป็นฉันท่แต่งข้นมาเอง ก็เพ่อปฏิเสธถุงมือ
ึ
ี
หนังสัตว์นี้่เท่านั้น
ิ
เยว่ยนเอŽอร์เก็บถุงมือกลับไป ใบหน้าเล็กผิดหวังอย่างย่ง “พระสนมตรัส
ี
ได้ถูกต้องเพคะ”
หลังพักไปหนึ่งเค่อแขนที่เมื่อยล้าก็ผ่อนคลายลงไม่น้อย ฉันหยิบคันธนู
ึ
หยกข้นมาอีกคร้งแล้วฝึกยิงธนูต่อ ระยะห่างแค่ห้าหกจ้งเท่าน้น ถ้าวันน้ยังยิงเข้า
ี
ั
ั
ั
ใจกลางเป‡าสีแดงไม่ได้แม้แต่ดอกเดียว เกรงว่าใต้เท้าเซียนอวëคงจะใช้ผงคันลงโทÉ
ี
ฉันแล้ว
“หนังท่ฝ่ามือแตกไม่ใส่ยาได้หรือเพคะ คร้งน้เพียงฝึกฝนเท่าน้น สวม
ั
ี
ั
ี
