Page 15 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 3
P. 15
TOUKO SUNAHARA
ั
ดวงอาทิตย์ แต่ลมฤดูหนาวน้นเย็นยะเยือก ลมทะเลพัดลอดช่องว่างระหว่างแมนชันสูงซ่ง ึ
เรียงรายอยู่รอบด้าน และดูเหมือนจะปะทะแรงขึ้นตรงนี้พอดี
ชิซุราอิตั้งท่าจะย้ายที่นั่งสักหน่อย เด็กชายรีบเอ่ยด้วยน�้าเสียงตื่นตระหนก
“ผมช่วยเข็นเก้าอี้รถเข็นให้เอาไหม?”
ชิซุราอิไม่ได้ลุกขึ้นยืน มือวางอยู่บนคันโยกเก้าอี้รถเข็นไฟฟ้าที่นั่งอยู่
ตรงขาขวาใต้ผ้าคลุมตักขนสัตว์ เฝือกสีขาวโผล่ออกมาจากชายกางเกงสเวต
ี
“ไม่เป็นไร น่เป็นรถเข็นไฟฟ้าด้วย อีกอย่างฉันไม่ได้เจ็บหนักอย่างท่เห็นหรอก...
ี
ถึงพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ยังเจ็บเส้นเอ็นอยู่ คงเดินไม่ได้อีกสักพักแหละนะ”
“เส้นเอ็น?”
“มัดเส้นใยที่รองรับข้อต่อน่ะ เหมือนจะบิดรุนแรงตอนตกลงไปในสระน�้า”
“ผมช่วยเข็นให้ดีกว่า!”
ิ
ั
เด็กชายใจดีส่งเสียงเหมือนก�าลังจะปฏิบัติภารกิจอันย่งใหญ่ จากน้นเดินอ้อมไป
ข้างหลังรถเข็น
ชิซุราอิหรี่ตายิ้ม
“งั้นรบกวนเข็นไปตรงนั้นให้หน่อยแล้วกัน”
“...ตรงไหนเหรอ?”
“ตรงนั้น ตรงหน้าบันได”
“เอ ท�าไมล่ะ? ผมพาไปไกลกว่านั้นได้นะ”
จุดที่ชิซุราอิชี้ห่างจากตรงนี้ไปแค่ไม่กี่เมตรเท่านั้น
“เก้าอ้รถเข็นมันข้นลงบันไดไม่ได้น่ะสิ สวนสาธารณะน้มีร้วกับบันไดล้อมรอบ ถึง
ึ
ี
ั
ี
เรียกว่าสวนสาธารณะก็เถอะ แต่เหมือนเป็นสวนหลังบ้านของแมนชันมากกว่า”
ั
ี
ี
ั
ึ
อาจเพราะท่น่ถูกสร้างข้นทดแทนโซนเด็กเล่นของซูเปอร์มาร์เกตจึงมีร้วก้นเกือบ
่
รอบดาน หากจะออกไปขางนอกต้องลงบันไดนิดหนอยประมาณสิบขั้น หรือไมก็ตองเดิน
้
้
้
่
13
