Page 12 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 3
P. 12
หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 3
่
ึ
‘ความจ�าเสื่อม’ ดูเหมือนจะดึงดูดความสนใจของเด็กน้อยได้มากทีเดียว
“นั่นสินะ...ความรู้สึกแบบไม่รู้ว่ารู้สึกยังไงละมั้ง”
“เอ แบบนั้นก็ไม่เข้าใจสิ~”
เหมือนเด็กชายแอบคาดหวังค�าตอบสุดพิเศษ เขาแกว่งขาสูงอีกคร้งด้วยท่าทีไม่
ั
พอใจ
ชิซุราอิชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า
“ท้องฟ้า ดวงอาทิตย์ เมฆ ต้นไม้ อันน้นคือชิงช้า ส่วนทางโน้นคือสไลเดอร์ สุนัข
ั
็
้
์
็
่
้
ู
ู
่
์
็
ิ
ู
้
์
์
�
ี
ทกาลงรอเจานายอยหนาซเปอรมารเกตนาจะเปนมเนเจอรชเนาเซอร เธอเปนเดกผชาย
ั
่
ี
ี
รองเท้าผ้าใบ ใบไม้สีเหลืองท่ร่วงหล่นตรงเท้าจ�านวนมหาศาลน้คือใบแปะกวย...แต่ฉัน
ไม่รู้ว่าใบไม้ใหญ่ๆ ตรงนั้นคือใบอะไร”
กลางเดือนธันวาคม ช่วงเวลาท่ดีทสุดในการชมใบไม้เปล่ยนสีผ่านพ้นไปแล้ว
ี
ี
ี
่
ี
ี
ต้นไม้ละลานตาในสวนสาธารณะต่างใบโกรนเผยรูปร่างแสนเปล่าเปล่ยว แต่ใบไม้ท่ร่วง
หล่นยังคงปลิวว่อน
เด็กชายหยิบใบไม้รูปร่างคล้ายใบเมเปลขนาดใหญ่ที่ชิซุราอิเอ่ยถึงขึ้นมา
“หมายความว่ายังไงเหรอ?”
“ถึงพูดว่าความจ�าเส่อมก็เถอะ ตอนลืมตาฟื้นฉันรู้อะไรเยอะแยะเลย แต่ก็มีหลาย
ื
ื
่
เรองทไมร และไมรดวยวานนเปนเรองปกตหรอลมไปเพราะความจาเส่อมกนแน ประมาณ
ั
่
ื
�
ื
่
้
่
่
่
้
ู
่
ู
้
่
็
ื
ื
ิ
ี
ั
นั้นแหละ”
ี
เด็กชายใช้น้วหยิบก้านใบไม้และหมุนใบไม้เห่ยวแห้งขนาดใหญ่ไร้ความงดงาม
ิ
สีหน้าบ่งบอกว่าไม่ค่อยเข้าใจนัก
“ฮิคาริคุงบอกว่าอายุเก้าขวบ เพราะง้นก็ต้องมีความทรงจ�าแค่เก้าปใช่ไหม? น้อย
ั
กว่าหม่าม้ามากๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันแปลกหรือไม่เพียงพอใช่ไหมล่ะ?”
“อืม คงงั้นมั้ง”
10
