Page 14 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 3
P. 14
หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 3
่
ึ
“แล้วตกลงไปได้ยังไง?”
“เหมือนพลัดตกลงไป”
“เอ ต้องระวังนะ! ต้องระวังให้มากๆ จะได้ไม่ลืม!”
ิ
แม้อีกฝายเป็นเด็กก็รับรู้ได้ว่าเป็นห่วงจากใจจริง ชิซุราอิย้มพลางพยักหน้าลึก
“นั่นสิเนอะ ขอบใจนะ ฮิคาริคุงใจดีจัง”
ประมาณสองสัปดาห์ก่อนตอนลืมตาต่น ส่งท่กระโจนเข้าสู่สายตาของชิซุราอ ิ
ื
ี
ิ
ึ
คือเพดานสีขาว เพดานของโรงพยาบาลซ่งติดหลอดไฟสว่างจ้า ผนังสีขาวโพลนบริสุทธ ์ ิ
ื
ั
ั
ไม่มีรูปวาด ไม่มีอะไรแปะอยู่ หมอนเย็นๆ เปยกช้นชวนคร่นเน้อคร่นตัว ตอนแรกเขา
ื
สงสัยว่าหรือตนก�าลังร้องไห้อยู่ แต่แท้จริงแล้วเป็นเพราะเส้นผมชุ่มน�้าต่างหาก
ิ
“อะ จรงด้วย! ติดป้ายช่อหรืออะไรสักอย่างไว้ดีไหม เผ่อลืมแล้วจะได้ไม่เป็นไร
ื
ื
ไง?”
“ฉันห้อยไว้ที่คอแล้วล่ะ ไม่มีที่อยู่ แต่สลักชื่อกับเบอร์ติดต่อเอาไว้”
ิ
ื
ชิซุราอิล้วงมือผ่านผ้าพันคอผืนใหญ่กับปกเส้อคอเต่า ใช้น้วเก่ยวสายโซ่สีเงิน
ี
ออกมา โชว์จี้เพลตแพลทินัมที่ห้อยอยู่กับสายโซ่ให้เด็กชายดู
“เป็นสร้อยคอด้วย เท่จัง!”
“งั้นเหรอ?”
“เมื่อวันก่อนผมเพิ่งเรียนอักษรโรมันจิ มาซา ฟุมิ...ชิ ซุราอิ ชิซุราอิซัง?”
1
“เรียกมาซาฟุมิก็ได้”
้
ู
็
ึ
ั
้
์
ู
็
่
่
ี
ื
สรอยคอทกลมกลนไปกบอณหภมรางกาย ระหวางโชวใหเดกชายดยงรสกเยน
้
ี
ั
ู
ิ
ุ
่
ยะเยือกเล็กน้อย
ี
แม้ว่าจะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ท่อากาศดีถึงขนาดอยากออกมาน่งเหม่อลอยใต้
ั
1 ตัวอักษรภาษาอังกฤษใช้แทนการอ่านออกเสียงภาษาญี่ปุน
12
