Page 20 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 3
P. 20

หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 3
                                             ่
                                             ึ

                ชิซุราอิแปะเทปตรงปลายผ้ายืดเหมือนกับทุกที ก่อนกลับมายังหัวข้อสนทนาเดิม
                  ่
                “ทผมถาม เพราะผมไปสวนสาธารณะไม่ได้ถ้าไม่มมตสอากซงไปด้วย ผมยงไม่
                                                            ิ
                                                             ั
                                                        ึ
                  ี
                                                     ี
                                                                       ั
                                                      ิ
          เคยออกจากห้องไปไหนคนเดียวเลย”
                ประตูหน้าห้องแสนหนักอึ้ง กับขั้นบันไดตรงปากประตูล้วนเป็นอุปสรรคต่อการ
          ออกไปไหนมาไหนเพียงล�าพัง
                                                               ึ
                      ิ
                ชิซุราอิย้มบอก “เสร็จแล้ว” ก่อนคืนมือซ้ายให้คุอนตามเดิม มือซ่งถูกห่อหุ้มด้วย
          เฝือกกับผ้ายืดไร้สัมผัสของผิวหนังและความอบอุ่นของมนุษย์
                                           ี
                บนเตียงขนาดควีนไซซ์ ฝงขวาเป็นท่ของชิซุราอิ ฝงซ้ายเป็นท่ของคุอน ชิซุราอ ิ
                                                             ี
                  ี
          ลุกจากเก้าอ้รถเข็นด้วยขาข้างเดียว ขยับตัวข้นเตียง และใช้มือยกขาขวาตามข้นมาเหมือน
                                                                 ึ
                                          ึ
          ยกสัมภาระหนักๆ
                                         ึ
                                                                   ื
                พอข้นเตียงได้แล้วก็ค่อยๆ ไถตัวข้นจนแผ่นหลังพิงกับหมอน จากน้นย่นมือหยิบ
                                                                ั
                    ึ
          กรอบรูปถ่ายบนโตะข้างเตียงเช่นเดียวกับเมื่อวานและเมื่อวานซืน
                                          ี
                                 ี
                แม้เป็นกรอบรูปดิจิทัลท่สามารถเปล่ยนรูปภาพได้ ทว่าชิซุราอิจะดูเพียงภาพเดียว
          เท่านั้น
                “คุณถูกใจรูปนี้ขนาดนั้นเชียว?”
                สีชมพูกินพ้นท่ส่วนใหญ่ของหน้าจอ ชิซุราอิมองภาพถ่ายคนสองคนยืนอยู่ใต้ต้น
                           ี
                         ื
          ซากุระย้อยทุกคืนก่อนเข้าสู่ห้วงนิทราเสมือนเป็นยานอนหลับ
                “ดูรูปนี้แล้วผมสัมผัสได้จริงๆ ว่าเชื่อใจมิตสึอากิซังมากแค่ไหน”

                สายตาของตนไม่ได้มองกล้อง แต่มองคุอนซ่งยืนอยู่เคียงข้าง แม้เป็นภาพถ่าย
                                                 ึ
          ระยะไกลก็มองออกว่าริมฝปากก�าลังยิ้มอย่างอ่อนโยน
                “ใช่ ผมก็ชอบรูปนี้เหมือนกัน”

                ชซราอหนไปมองหน้าคอนทพดเออออตาม ตวของชายหน่มจมอย่บนเตยง
                                                             ุ
                                                                   ู
                                                                       ี
                 ิ
                                      ่
                                  ุ
                                      ี
                                       ู
                       ั
                      ิ
                   ุ
                                                   ั
                                                          ึ
                                   ิ
          เดียวกัน เหมือนก�าลังจะเผยรอยย้มจางๆ แต่แล้วกลับดึงผ้าห่มข้นและมุดตัวเข้าไปลึก
                                         18
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25