Page 23 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 3
P. 23

TOUKO SUNAHARA


                       ั
                ชายคนน้นด้นด้นมาถึงเบ้องหน้าท้งสองคนในสวนสาธารณะ ก้มมองเฝือกท ี ่
                         ั
                                   ื
                                          ั
          ขาขวาของชิซุราอิก่อนถามโพล่งโดยไม่มีเกริ่นน�า
                “ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”
                “เอ...”
                “ขา ไม่เป็นไรใช่ไหมครับ? แล้วเรื่องของผม...”

                               ั
                                     ุ
                                                                       ี
                  ั
                      ั
                      ้
                ทนใดนนลมทะเลพดอย่างรนแรงจนเส้นผมของชซราอพลวไสว ผ้าพนคอสฟ้า
                                                    ิ
                                                     ุ
                                                        ิ
                                                           ้
                                                           ิ
                                                                   ั
                             ึ
          คร้มท่พันรอบคอพองตัวข้นตามแรงลมและท�าท่าจะหลุดปลิวไปจนต้องรีบใช้มือกดขอบ
              ี
            ึ
          ผ้าพันคอเอาไว้
                ชิซุราอิบิดตัวบนเก้าอ้รถเข็น สายตาหันไปยังทางเข้าซูเปอร์มาร์เกต คุอนซ้อของ
                                ี
                                                                      ื
          เสร็จแล้วก�าลังเดินออกมาพอดี วันนี้เขาซื้อของเสร็จเร็วกว่าสัปดาห์ที่แล้วตามที่ลั่นวาจา
          เอาไว้จริงๆ
                “มะ มาซาฟุมิ คนรู้จักเหรอ?”
                เด็กชายที่ยืนอยู่ข้างๆ เขย่าแขนเสื้อโคตสีเบจของชิซุราอิ ชิซุราอิตอบกลับ
                “...ไม่นะ คิดว่าไม่รู้จัก”
                                                      ั
                                            ั
                                      ี
                เขาแหงนหน้ามองชายหนุ่มท่ดวงตาท้งสองข้างไม่ส่นไหวแม้แต่น้อยด้วยความ
          กระอักกระอ่วน หลังความเงียบปกคลุมสักพักชายหนุ่มก็ท�าท่าจะเดินจากไปโดยไม่โต้แย้ง
          อะไร ชิซุราอิจึงรีบตอบกลับไปแค่ประโยคเดียว
                “ผมไม่เป็นไรครับ”
                      ี
                ท่ตรงน้หากดวงอาทิตย์หลบอยู่หลังเมฆ อากาศจะเย็นยะเยือกจนทิวทัศน์แสน
                  ี
                 ี
          สงบดูเปล่ยนไปอย่างส้นเชิง ลมทะเลพัดแรงต่อเน่อง พัดผ่านระหว่างชายหนุ่มกับชิซุราอ ิ
                                             ื
                          ิ
          บนเก้าอี้รถเข็นจนเกิดเสียงดังฟ้วๆ หนวกหูไม่ยอมหยุด
                                                              ่
                                                              ุ
                หรอจะไมไดยน ชซราอคด แตแลว “อยางนนเหรอครบ” ชายหนมตอบกลบเสยง
                                                      ั
                             ิ
                                                                        ี
                              ุ
                          ิ
                                                                     ั
                                      ่
                                            ่
                                  ิ
                         ้
                                        ้
                       ่
                  ื
                                 ิ
                                               ั
                                               ้
          แผ่ว
                                         21
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28