Page 22 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 3
P. 22
หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 3
่
ึ
“อะ โทษที คงไปไหนไม่ได้จนกว่าขาจะหายดีสินะ แต่ถ้ามีคนพาไป...”
ื
คริสต์มาสและปดเทอมฤดูหนาวท่เด็กๆ ต่างช่นชอบ เด็กชายก็ดูต่นเต้นจนอยู่
ี
ื
ิ
ั
ั
ี
น่งๆ ไม่ได้เหมือนกัน เขายืนอยู่หน้ารถเข็นแทนท่จะน่งบนม้าน่ง พูดคุยพร้อมกับออกท่า
ออกทาง แต่แล้วก็หยุดเคลื่อนไหวกะทันหัน
“มีอะไรเหรอ?”
“มีคนก�าลังมองมาทางนี้”
“เอ?”
ชิซุราอิไล่ตามสายตาไป แล้วก็สังเกตเห็นผู้ชายยืนอยู่ด้านล่างบันได
ิ
ั
้
ี
ี
่
ี
่
ิ
สายตาทจดจ้องตรงมาทางนนงสนท พอสบตากน เพยงเท่านนหวใจพลนเต้น
ั
ั
้
ั
กระดอนอย่างรุนแรง
้
ชิซุราอิวางมือขวาบนคันโยกเกาอี้รถเข็น ชายคนนั้นยืนอยูดานลางบันไดซึ่งลาด
่
่
้
็
ี
้
ั
้
่
่
็
ั
ี
้
ี
่
ั
่
้
็
ี
ลงไปไมกขน ตอนนเหนเพยงใบหนา แตหากขยบเกาอรถเขนไปอกสกหนอยจะเหนจนถง ึ
้
ี
ปลายเท้า
ั
็
ี
�
ี
�
ุ
ชายวยหน่ม ตัวสูง ผมสดา กางเกงยนสีด�ากับแจกเกตหนงสดา เขาแต่งกาย
ี
ั
ั
ี
ี
ด้วยสีท่ท�าให้นึกถึงกลางคืนท้งท่เป็นกลางวัน ชายคนน้นแหงนหน้าจดจ้องชิซุราอิเขม็ง
ั
สายตาเหมือนอยากพูดอะไรบางอย่าง
“คะ ใครกัน มาซาฟุมิ คนรู้จักเหรอ?”
ิ
�
ั
น้าเสียงของเด็กชายเต็มไปด้วยความสับสน แล้วชายคนน้นก็เร่มก้าวเดินโดยท ่ ี
ื
ึ
ี
สายตายังคงจ้องมาทางน้ เขาเดินข้นบันไดมาช้าๆ หัวใจของชิซุราอิบีบรัดอย่างต่อเน่อง
จนเกิดเป็นเสียงตึกตักรุนแรง ราวกับจะทดแทนเสียงฝเท้าท่ไม่ได้ยิน มันเต้นด้วยจังหวะ
ี
หนักหน่วง
ี
แม้แต่ตัวเองยังไม่รู้เลยว่าก�าลังหวาดกลัววินาทีท่จะเผชิญหน้ากัน หรือเฝ้ารอ
อย่างใจจดใจจ่อกันแน่ รู้แค่ว่าไม่อาจละสายตาไปได้เลย
20
