Page 32 - อ่านฟรี! ทาสสาวของท่านแม่ทัพ
P. 32

วข
                             ัพ
              สสำ
           ทำสสำวของทำนแมทัพ
           ทำ
                    องทำ
                         นแมท
           ก็ยังรับรู้ได้ถึงแรงกดดันจำกสำยตำที่มองลงมำของเขำ นัยน์ตำสีนิลดูเย็น
           ยะเยือกสุดขั้วหัวใจ ไร้ควำมรู้สึกใดๆ เจือปน
                                   ี
                      ื
                  เขำคอเทพสงครำมทคนเล่องลอกนหรอ? สำมำรถตดศรษะคนได้
                                                 ื
                                                            ั
                                                               ี
                                             ั
                                       ื
                                   ่
                                           ื
           โดยไร้ควำมรู้สึกใดๆ จะเป็นคนที่เย็นชำโหดเหี้ยมแค่ไหนกัน
                                                               ั
                  จูเหยียนอว้ไม่สำมำรถบังคับร่ำงกำยของตนให้หยุดส่นได้ นำง
                            ี
                                                  ั
                      �
           พึมพ�ำด้วยน้ำเสียงเบำหวิวว่ำ “ข้ำกับคนพวกน้น...ไม่ใช่พวกเดียวกัน ข้ำ
           เพียงผ่ำนมำแถวนี้เท่ำนั้น...”
                  ไม่รู้ว่ำชำยหนุ่มได้ยินค�ำแก้ตัวของนำงหรือไม่ อำจได้ยินแต่ไม่ได้
           สนใจ ถึงได้ยกมือขึ้นเป็นสัญญำ³
                  “ฆ่ำนำงซะ!”
                        ี
                                        ึ
                                   ั
                                                    ี
                  ทันทีท่เสียงออกค�ำส่งดังข้น จูเหยียนอว้รู้สึกว่ำเลือดในร่ำงกำย
           ถูกแช่แข็งในพริบตำ
                                        ี
                  นำง...ต้องมำตำยอยู่ตรงน้หรือ? หลังจำกได้เห็นกำรนองเลือดท ่ ี
           เกิดขึ้นเมื่อครู่กับตำตัวเอง ท�ำให้นำงไม่สงสัยเลยว่ำชีวิตของนำงก็เหมือน
           มดเล็กๆ ตัวหนึ่งที่พร้อมจะถูกบีบจนตำยได้ทุกเมื่อ

                  แต่นำงจะตำยไม่ได้ นำงต้องมีชีวิตต่อไป เพ่อตัวเอง แล้วก็เพ่อ
                                                       ื
                                                                     ื
           น้องชำยที่ยังเยำว์วัยด้วย
                  นำงมองดูชำยหนุ่มดึงสำยบังเหียนม้ำหันหลังกลับไป องครักษ์

                                                    ึ
                                                        ั
                                                        ้
                                                             ื
                                                                  ั
                                                           ื
                                                           ่
                     ้
                                             ่
                                     ิ
           เกรำะเหลกขำงกำยเขำสองคนเดนตรงมำทนำง หนงในนนยนมอไปชกดำบ
                                                    ่
                   ็
                                             ี
           ที่ผูกไว้บนเอวออกมำ...
                  “ใต้เท้ำ ช่วยข้ำด้วย!” จู่ๆ นำงก็ตะโกนออกมำเสียงดังและคลำน
           เข้ำไปกอดขำม้ำสีนิลตัวนั้นของเขำไว้อย่ำงไม่คิดชีวิต
                  ทุกคนล้วนตกใจกันหมด ไม่มีใครคิดว่ำนำงจะกล้ำพุ่งเข้ำไปกอด
       30
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37