Page 27 - อ่านฟรี! ทาสสาวของท่านแม่ทัพ
P. 27
จี้ เ ข อ เ ฉี ย ง
จี้เขอเฉียง
จูเหยียนอวี้ใกล้จะถึงขีดจ�ำกัดแล้ว
คืนนั้นนำงพำน้องชำยหนี เมื่อฟ‡ำสำงจึงเข้ำไปซ่อนตัวในถ�้ำกลำง
ี
ป่ำทึบ ต่อมำไม่นำนมีทหำรสำมส่นำยออกมำตำมหำ พวกเขำค้นหำอยู่
ั
ั
้
ั
ี
ี
ั
่
ิ
ี
ิ
บรเว³นนสกพกก่อนเรมมปำกมเสยงกน ต่ำงโทษว่ำเป็นควำมสะเพร่ำ
ของอีก½่ำย หลังจำกระบำยอำรม³์เสร็จพวกเขำก็เดินย้อนกลับไปทำงเดิม
ั
ข³ะน้นเองจูเหยียนอว้นอนอยู่ในถ้ำพลำงกอดน้องชำยแน่น พวก
ี
�
ั
ิ
ี
เขำท้งสองกล้นหำยใจเอำไว้ น่งอยู่กับท่ไม่กล้ำขยับตัวรำวกับกลัวว่ำจะโดน
ั
อีก½่ำยพบเข้ำ
ั
รอจนทหำรกลุ่มน้นเดินจำกไปแล้วท้งสองคนจึงเก็บผลไม้ป่ำมำ
ั
กินเพ่อรองท้อง ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำต่ออีกเกือบหน่งวันหน่งคืนเต็มๆ จนแน่ใจ
�
ื
ึ
ึ
ั
ว่ำทหำรกลุ่มน้นถอดใจกลับค่ำยไปแล้วจริงๆ จึงค่อยๆ เดินออกมำจำก
ถ�้ำอย่ำงระมัดระวัง
ั
พวกเขำเดินอยู่หลำยช่วยำมกว่ำจะเดินออกจำกป่ำมำได้ แต่กลับ
ี
พบว่ำตรงหน้ำพวกเขำเป็นท่รำบกว้ำงสุดลูกหูลูกตำ ท่รกร้ำงไม่มีร่องรอย
ี
ผู้คนอยู่อำศัยเลย มีเพียงแต่½ุ่นฟุ‡งตลบบนทำงหลวงดินเหลืองเส้นใหญ่
ที่ทอดยำว
ิ
ี
ในตอนน้นเองจูเหยียนอว้เพ่งสังเกตเห็นถึงควำมผิดปกติของ
ั
น้องชำย...เขำไข้ข้นสูงมำก ควำมจริงเดิมเขำก็รู้สึกไม่ค่อยสบำยตัวนัก
ึ
ื
ี
ื
ี
เพียงแต่พยำยำม½„นตัวเองเพ่อจะหนีตำมพ่สำวมำตลอด ตอนน้เม่อมำถึง
ถนนหลักเขำก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
ื
ี
จูเหยียนอว้ตกใจจนลนลำน ล้วงเอำผลไม้ป่ำในกระเป‰ำอกเส้อ
ออกมำให้น้องชำยกิน แต่เขำกลับกลืนไม่ลงสักค�ำ
“หิว...น�้ำ...” จูเซียงอวี่พึมพ�ำอย่ำงทรมำน
25
