Page 23 - อ่านฟรี! ทาสสาวของท่านแม่ทัพ
P. 23

เ
                                                                    ฉี
                                                                     ย
                                                                  อ
                                                                 ข
                                                                เ
                                                                  
                                                               จี้
                                                               จี้เขอเฉียง
                                                                       ง
                                                        ิ
                                                               ั
            ก็แต่ปริมำ³พิษท่ใส่ลงไปไม่พอจะท�ำให้พิษออกÄท¸ì ถ้ำเช่นน้นท่นำงท�ำ
                                                                  ี
                           ี
            มำทั้งหมดนี้คงเสียเปล่ำ
                     ื
                                �
                   เม่อป‡ำใหญ่ตุŽนน้ำแกงไก่เสร็จก็ตักไปให้เหล่ำทหำรคนละชำมใหญ่
                �
            แต่น้ำแกงไก่เพียงชำมเดียวไม่มีทำงพอให้เหล่ำทหำรยำไส้จึงต้องตักเติม
            เพิ่มอีกเรื่อยๆ จนกระทั่งน�้ำแกงไก่ในหม้อใหญ่ทั้งหม้อหมดเกลี้ยง
                   พอจูเหยียนอวี้เห็นว่ำทหำรแซ่หลินคนนั้นเอำน�้ำแกงไก่ไปแบ่งให้
            จูเซียงอวี่ดื่ม นำงร้อนใจจนแทบบ้ำ แต่นำงกลับคิดไม่ออกว่ำจะใช้ข้ออ้ำง
            อะไรไปห้ำมน้องชำยดื่มน�้ำแกงชำมนั้น
                                               ี
                                            ึ
                                        ่
                                        ี
                                         ิ
                                                                 �
                                                                 ้
                                                                      ิ
                                                              ่
                                               ่
                                                       ู
                                                              ื
                                    ี
                   โชคดทในใจของจเซยงอวคดถงพสำวตนอย่เสมอ ดมนำแกงกน
                        ี
                         ่
                         ี
                                  ู
            เน้อไก่ไปสองสำมค�ำแล้วอำศัยช่วงท่ไม่มีคนสังเกตเห็นผลักชำมน้ำแกงมำ
                                                                 �
              ื
                                          ี
            ให้นำง
                   “ท่ำนพี่ ให้ท่ำนดื่ม”
                   “น้องอว่!” นำงคว้ำหัวไหล่น้องชำยเอำไว้แน่น “เจ้ำบอกพ่มำตรงๆ
                                                                 ี
                          ี
            เจ้ำดื่มน�้ำแกงนี่ไปเยอะแค่ไหน”
                   จูเซียงอว่ตกใจเพรำะสีหน้ำจริงจังของพ่สำว เขำชะงักไปช่วครู่แล้ว
                                                                 ั
                           ี
                                                   ี
                              ื
                                              ี
            จึงตอบเสียงเบำ “ข้ำด่มไปนิดเดียว ท่ำนพ่ ข้ำไม่เคยลืมท่ำน น้ำแกงชำมน ี ้
                                                               �
            ข้ำตั้งใจเก็บไว้ให้ท่ำน ยังมีเนื้อไก่อีกตั้งเยอะแน่ะ”
                                      ึ
                   จูเหยียนอว้โล่งใจไปหน่งเปลำะ หลังจำกรับชำมน้ำแกงมำแล้วก ็
                             ี
                                                            �
            เอียงชำมเทน�้ำแกงหกลงพื้นจนหมด
                   จูเซียงอวี่ตกใจ “ท่ำนพี่...”
                   “ชู่” จูเหยียนอวี้ยื่นมือไปปดปำกเขำเอำไว้ “ห้ำมส่งเสียง”
                           ี
                   จูเซียงอว่ไม่เข้ำใจนักแต่ก็รีบปดปำกเงียบทันที ได้แต่มองไปยัง
            พี่สำวอย่ำงสอบถำม
                                                                          21
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28