Page 21 - อ่านฟรี! ทาสสาวของท่านแม่ทัพ
P. 21

อ
                                                                  
                                                                    ฉี
                                                                    เ
                                                               จี้
                                                               จี้เขอเฉียง
                                                                 ข
                                                                เ
                                                                     ย
                                                                       ง
                   “มิน่ำล่ะ! เทพสงครำมนี่ก็ดูแลลูกน้องดีไม่เลว”
                                       ึ
                   เสียงหัวเรำะห่นกำมดังข้นเป็นระลอก และเสียง½‚เท้ำของพวกเขำ
                               ื
            ก็ค่อยๆ ไกลออกไป
                                                          ้
                                    ี
                                                          ี
                              ู
                        ั
                                                            ึ
                                                                    ั
                   จนกลบเข้ำส่ควำมเงยบสงดอกครง จเหยยนอวจงยอมให้ตวเอง
                                               ้
                                               ั
                                                     ี
                                         ั
                                                  ู
                                           ี
            เข่ำอ่อนทรุดตัวนั่งลงกับพื้น
                                            ี
                   เหล่ำทำสหญิงอย่ำงพวกนำงท่แท้ก็ต้องถูกส่งตัวไปเป็นนำงโลมใน
                                                        ี
                                                                       ั
            ค่ำยทหำร! ถึงตอนน้นจะต้องโดนชำยเป็นร้อยพันกดข่ สภำพชีวิตแบบน้น
                             ั
            จะหมดหวังและน่ำสมเพชแค่ไหนกัน ส่วนน้องชำยนำงก็ต้องถูกขำยไป
            เป็นเด็กบ�ำเรอในตระกูลเศรษฐี ถูกเศรษฐีโรคจิตข่มเหงทุกวัน...
                   จูเหยียนอว้รู้สึกหวำดกลัวมำก เหง่อเม็ดโตซึมออกมำท�ำให้ตัวนำง
                            ี
                                               ื
            เป‚ยกโชกไปทั้งตัว
                   ไม่ได้ นำงจะนั่งรออยู่เฉยๆ ไม่ได้
                   ต้องคิดหำวิ¸ีหนีไปจำกที่นี่ หนีไปจำกชะตำชีวิตที่โหดร้ำยนี้...
                                                                    ั
                                                                    ่
                             ี
                             ้
                        ี
                   จเหยยนอวไม่ได้กลบไปในทนท นำงก้มๆ เงยๆ ค้นหำไปทวป่ำ
                    ู
                                          ั
                                             ี
                                   ั
                 ี
            ชำติท่แล้วนำงชอบปลูกต้นไม้ อ่ำนสำรำนุกรมพÄกษศำสตร์มำมำก รู้ว่ำ
            ควำมจริงแล้วพืชหลำยชนิดที่พบได้ทั่วไปล้วนแต่มีพิษ เช่น แพงพวย½รั่ง
            ลิลลี่หุบเขำ มะเค็ด
                                      ั
                                                                    ี
                   ค้นหำอย่ำงลนลำนอยู่ช่วครู่ จู่ๆ นำงก็เหลือบไปเห็นต้นโกฐข้แมว
            ป่ำที่ขึ้นอยู่ต้นหนึ่ง แววตำนำงส่องประกำยขึ้นมำทันที
                   เหง้ำของต้นโกฐข้แมวป่ำมีพิษ หำกเผลอกินเข้ำไปอำจท�ำให้อำเจียน
                                ี
            และท้องเสีย หรือแม้กระท่งหมดสติไปในท่สุด นำงรีบขุดถอนข้นมำท้ง ั
                                   ั
                                                 ี
                                                                  ึ
            เหง้ำ หำก้อนหินมำทุบจนแหลกละเอียด ห่อด้วยผ้ำเช็ดหน้ำแล้วเก็บเข้ำ
                                                                          19
   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26