Page 53 - อ่านฟรี! ทาสสาวของท่านแม่ทัพ
P. 53

จี้เขอเฉียง
                                                               จี้ เ ข  อ เ ฉี ย ง
                                                                    ั
                                                            ี
                   ดูจำกขนำดปำกและฟันของมัน มีอำยุประมำ³ส่ถึงห้ำป‚ น่นคือ
                ่
              ้
                              ี
                ี
                                                              ี
                      ิ
                      ่
                                                                   ู
                                      ี
                                                 ่
            มำทก�ำลังเรมโตเต็มท่ เป็นช่วงท่สมรรถภำพรำงกำยสมบูร³์ท่สุด หแหลม
            ล�ำตัวยืดหยุ่น ขำเรียวยำว รูปร่ำงสูงสง่ำและหล่อเหลำ ดูคล้ำยกับว่ำม ี
            สำยเลือดของม้ำอำรำเบียนผสมอยู่เล็กน้อย
                                               ้
                   จะเป็นไปได้อย่ำงไร? จูเหยียนอวีรูสึกประหลำดใจเล็กน้อย ในยุค
                                              ้
            นี้มีม้ำที่น�ำเข้ำมำจำกอำรำเบียนด้วยหรือ?
                                                             ื
                   สังเกตดูดีๆ กีบเท้ำของมันแข็งแรงมำก กล้ำมเน้อก�ำย�ำ หลัง
            เหยียดตรง เหมือนกับว่ำมีลักษ³ะพิเศษของม้ำมองโกลเช่นกัน อำจเป็น
            ม้ำพัน¸ุ์ผสม...
                   จูเหยียนอวี้มองซ้ำยมองขวำ มองบนมองล่ำง มองจนหลิวซิงเริ่ม
                                                      ั
            จะหงุดหงิดแล้ว หันมำพ่นลมฟ„ดฟำดใส่นำง รำวกบบอกว่ำมองพอหรือ
            ยัง?

                                         ั
                   นำงหัวเรำะเบำๆ ทันใดน้นนำงก็ยกมือเล็กๆ ของนำงข้นมำแบ
                                                                 ึ
            ตรงหน้ำม้ำ มีน�้ำตำลก้อนสีขำววำงอยู่บน½่ำมือ
                   แม้หลิวซิงจะรู้ว่ำนำงย่นให้มัน แต่กลับท�ำเป็นหันหน้ำหนี พ่นลม
                                     ื
            ฟ„ดฟำด แสดงให้เห็นว่ำท่ำนหลิวซิงไม่ได้เอำใจได้ง่ำยๆ ด้วยน�้ำตำลก้อน

            เดียวนะ
                            ี
                   จูเหยียนอว้หลุดหัวเรำะพรืด อดย่นมือไปลูบหูของมันเบำๆ ไม่ได้
                                               ื
                                  ี
            “เจ้ำหล่อมำกจริงๆ แต่ก็ข้แกล้งมำกด้วย เจ้ำนำยเจ้ำสยบม้ำพยศอย่ำง
            เจ้ำได้อย่ำงไรกันนะ? ข้ำแปลกใจจริงๆ”
                                           ื
                   หลิวซิงรับรู้ถึงควำมจริงใจ ช่นชอบ และทะนุถนอมได้จำกสัมผัส
            บนมือของนำงจึงหันหน้ำกลับมำ ดวงตำสีนิลเป็นประกำยของมันจ้องมอง

            มำที่นำง

                                                                          51
   48   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58