Page 54 - อ่านฟรี! ทาสสาวของท่านแม่ทัพ
P. 54

วข
              สสำ
           ทำ
           ทำสสำวของทำนแมทัพ
                             ัพ
                         นแมท
                    องทำ
                  จูเหยียนอวี้เอียงศีรษะเล็กน้อยพลำงส่งยิ้มหวำนให้มัน
                  หลิวซิงพ่นลมดังฟ„ด แต่คร้งน้มันไม่ป¯ิเส¸มือของนำงท่ย่นมำทำง
                                          ี
                                                               ี
                                        ั
                                                                ื
           ตน ก้มหัวลงมำใช้ลิ้นเลียกินน�้ำตำลที่อยู่บน½่ำมือนำง
                  นำงถูกหลิวซิงเลียจนรู้สึกจักจ้ หัวเรำะเบำๆ เสียงนำงหวำนใส
                                           ี
           ไพเรำะเสนำะหู รำวกับเสียงของไข่มุกที่กลิ้งอยู่บนแผ่นหยก
                  หลิวซิงถลึงตำใส่นำงเหมือนรู้สึกว่ำกำรท่นำงหัวเรำะอย่ำงสนุกสนำน
                                                 ี
                                  ่
                                  ื
                                ึ
                                           ่
                                                                     ั
                             ิ
                                           ี
                                      ู
           แบบนเป็นกำรล่วงเกน จงยนจมกไปทหน้ำผำกของนำงแล้วออกแรงดน
                 ี
                 ้
           เพื่อบอกว่ำนำงควรให้ควำมเคำรพในตัวมันมำกกว่ำนี้
                              ่
                                     ้
                  “พวกเรำเป็นเพือนกัน ขำไม่กลัวเจ้ำสักหน่อย!” จูเหยียนอวีท�ำหน้ำ
                                                                 ้
           บู้ใส่เจ้ำม้ำอย่ำงซุกซน “อีกอย่ำง ข้ำจะบอกให้นะ ข้ำกับลูกหลำนของเจ้ำ
           ในอนำคตสนิทกันมำกเลยนะ แล้วท�ำไมข้ำจะปรำบม้ำบรรพบุรุษอย่ำงเจ้ำ
           ไม่ได้กัน?”
                  หลิวซิงพ่นลมดังฟ„ดฟำด สำยตำรำวกับจะพ่นไฟได้
                  เจ้ำม้ำผู้เย่อหยิ่งเริ่มอำละวำดอีกแล้ว
                            ิ
                           ี
                  จูเหยียนอว้ย้มหวำน แต่นำงไม่กลัวจริงๆ อำจเป็นเพรำะนำงเติบโต
                                                      ็
                                                 ้
                                       ุ
                                           ิ
                                              ั
                                                       ั
           มำในฟำรมเลยงมำ คนเคยกับมำทกชนด ตวมำเองกรบรได้ถงควำมอบอน
                                                                     ุ
                                                                     ่
                                                         ้
                                                         ู
                                                            ึ
                          ้
                             ุ
                      ี
                                     ้
                      ้
                             ้
                   ์
           และเป็นมิตรของนำง พวกมันจึงชอบเล่นกับนำง
                            ้
                                                    ู
                                                          ี
                            ี
                                        ิ
                                     ุ
                  แม้ว่ำตอนนนำงจะทะลมตมำ ย้ำยมำอย่ในร่ำงอกคน แต่ควำม
                                       ิ
           สำมำรถแบบน้ของนำงยังคงอยู่ นำงสำมำรถใช้สำยตำ น้ำเสียง และ
                                                             �
                        ี
                                                               ื
           สัญญำ³มือแสดงควำมจริงใจเป็นมิตรออกมำเพ่อสร้ำงควำมเช่อใจกับม้ำ
                                                   ื
                  “ไม่ว่ำอย่ำงไรเจ้ำก็ช่วยข้ำเอำไว้” นำงเอ่ยพูดเสียงอ่อนออดอ้อน
           เจ้ำม้ำพยศท่อยู่ตรงหน้ำ “ดังน้นแม้ว่ำเจ้ำจะเหม็นหน้ำข้ำแค่ไหน ข้ำก ็
                      ี
                                     ั
           ตัดสินใจว่ำจะชอบเจ้ำ ชอบเจ้ำไปตลอดกำล”
       52
   49   50   51   52   53   54   55   56   57   58   59