Page 60 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 60

สตรีเชนน้หำใดเหมือน
                     ี
                     ี
          58 สตร ีเช นน ้หำ ใดเหม ือน
                                                                ื
                                                          ิ
                             ั
          กรีดร้องสลบง่ายๆ เช่นน้น เสียงของคุณหนูรองหลูช่างแหลมย่งนัก เม่อครู่แก้วห ู
          ข้าแทบจะแตกเพราะเสียงนาง”
                สิ่งเดียวที่น่าพึงพอใจในตัวคุณหนูรองหลูคงจะเป็นเรื่องที่นางไม่ได้สลบ
                                                  ื
          ไปทันที ช่วยให้เขาไม่ต้องล�าบากส่งคนไปจวนหลูเพ่อหาคนมารับคุณหนูกลับไป
                  ี
                                                                 ี
          ในสายตาท่ ‘ผ่านหญิงสาวมานับไม่ถ้วน’ ของหนิงเย่ล่ว หญิงสาวเช่นน้ถือว่าพอ
                                                    ั
          รับได้
                แต่แน่นอนว่านี่ไม่ได้หมายความว่านางจะเป็นภรรยาของเขาได้
                                              ื
                                        ั
                        ื
                “เจ้าเล่าเร่องน่าขยะแขยงเช่นน้นให้ผู้อ่นฟ˜ง นางจะไม่กรีดร้องได้รึ?” นาง
          จะต้องตายเพราะลูกอกตัญูนี่แน่ๆ
                                    ื
                                                  ึ
                                                  ้
                            ิ
                                ั
                                ่
                                                                   ี
                “ท่านแม่!” หนงเย่ลวเหลอบมองนาง พูดขนด้วยเสียงจรงจง “น่จะเป็น
                                                             ิ
                                                               ั
          เร่องน่าขยะแขยงได้อย่างไรกัน เม่อคิดจะเป็นภรรยาของข้าหนิงเย่ล่ว หากไม่ม ี
                                    ื
                                                               ั
           ื
                                               ั
                                          ื
          ความกล้าจะเหมาะสมกับข้าได้อย่างไร เม่อครู่น้นข้าเล่าอ้อมค้อมมากแล้ว ข้ายัง
          ไม่ได้เล่ารายละเอียดให้ฟ˜งเลย แค่คุยกันทั่วไปยังเข้ากันไม่ได้ ข้าจะแต่งงานเพื่อ
          อันใด?”
                                                        ื
                “ผู้ใดให้เจ้าแต่งงานเพ่อคุยเล่นกัน? ข้าให้เจ้าแต่งเพ่อให้ข้าได้อุ้มหลาน!”
                                 ื
                               ึ
          เกาเหย่ยนจิงรู้สึกความดันข้นหัวจนแทบระเบิด เหตุใดตอนคลอดเจ้าเด็กน่ถึงไม่
               ี
                                                                    ี
          เคยมีความคิดที่จะยัดกลับที่เดิม?
                                                        ื
                “คุยกันไม่ถูกคอ ไม่มีงานอดิเรกเหมือนกัน ไม่มีพ้น°านทางความรู้สึก
                         ื
          เหมือนกัน จะท�าเร่องระหว่างสามีภรรยากันได้อย่างไร” หนิงเย่ล่วมีเหตุผลของ
                                                             ั
          µ¹àͧ
                เขาไมมีความสนใจในเรื่องสตรีเท่าไรนัก แมรูว่าตนเปนลูกชายคนเดียว
                                                          ็
                                                    ้
                     ่
                                                   ้
          การแต่งภรรยาเป็นเรื่องที่ต้องเกิดขึ้นในวันข้างหน้าอีกไม่นาน เขาเชื่อฟ˜งมารดา
          ยอมเลือกคู่ครองที่เหมาะสม แต่ก็เลือกไม่ได้เสียที จะโทษเขา½†ายเดียวไม่ได้
                               ์
                                        ้
                                                 ้
                “เรื่องความสัมพันธค่อยๆ สรางกันไปก็ได” เกาเหยี่ยนจิงพูดด้วยความ
          อดทน
                “เมื่อครู่ข้าก็ค่อยๆ สร้างอยู่ไม่ใช่หรือ?” เขาเลิกคิ้วขึ้นพลันถาม
                           ี
                                                                ั
                “.....” เกาเหย่ยนจิงไม่รู้จะตอบโต้อย่างไร ถ้าบทสนทนาเช่นน้นเป็นการ
   55   56   57   58   59   60   61   62   63   64   65