Page 63 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน

ี
หม่เอิน 61
ี หม่เอิน
พิษ มิใช่โรค”
ั
“ข้าว่าเจ้าพูดจาเหลวไหลก็ต้องเป็นเช่นน้น!” เถ้าแก่โมโหเกร้ยวกราดจน
ี
ี
�
ื
หน้าแดงก่า “คนละแวกน้รู้กันถ้วนหน้าว่าไล่©วนผู้น้เป็นโรคเร้อรังมานาน อาศัย
ี
ิ
�
ื
ั
ยาสมุนไพรล้าค่าพยุงชีวิตเร่อยมา ก่อนหน้าน้นหมอเทวดาลู่เพ่งกล่าวค�าขาดว่า
ี
�
ี
ี
ิ
ี
ิ
เขาจะอยู่ไม่ถึงส้นป‚น้ วันน้มากินอาหารท่โรงน้าชาสุยเซ่ยของข้าเลยบังเอิญส้นลม
ขึ้นมา! ความจริงคนผู้นี้ป†วยตาย แต่เจ้ากลับบอกว่าเขาตายเพราะพิษ หากเจ้า
ใส่ร้ายเช่นนี้ ข้าจะไปฟ้องทางการ!”
เถ้าแก่ขุ่นเคือง เขาเปิดร้านค้าท�ากิจการย่อมกลัวความเดือดร้อนยุ่งยาก
ี
ท่สุด แต่ไล่©วนคนน้ดันใจเปิดกว้าง เห็นว่าตนเหลือเวลาอีกไม่มากก็ไม่อยากใช้
ี
ี
เวลาท่เหลืออยู่บนเตียง จึงไม่รับการรักษาและไม่ทานยาเลย แล้วพาเด็กรับใช้
ี
ิ
คนหน่งออกมา บอกว่าอยากเท่ยวเล่นชมทัศนียภาพอันงดงามและล้มรสอาหาร
ึ
โอชาบนโลกนี้ให้มากที่สุดในช่วงบั้นปลายชีวิต การเดินทางแต่ละครั้งมักใช้เวลา
หลายสิบวัน
ี
ี
จะว่าไปแล้วก็แปลก หลายเดือนท่ผ่านมาน้อาการป†วยของไล่©วนกลับ
ิ
ี
ดีข้น พอเห็นว่าใกล้จะส้นป‚แล้วพวกชาวบ้านเลยน�าเร่องน้มาพนัน พนันกันว่า
ึ
ื
ไล่©วนจะรอดพ้นสิ้นป‚นี้หรือจะเสียชีวิตขณะเที่ยวเล่นกันแน่...
ื
ู
ึ
เถ้าแก่จาได้ว่าตอนนกเล่านทานเ²่าพดถงเรองนตนยงหวเราะอย่เลย!
่
ั
ู
ั
้
ี
ั
�
ิ
ี
ื
ั
ึ
เขาไม่เช่อว่าไล่©วนท่เท่ยวเล่นอย่างเดียวโดยไม่ได้กินยาจะอาการดีข้น ตอนน้น
ี
เขายังคิดอยู่ว่าเจ้านี่จะไปสิ้นลมที่ไหน ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาตายในโรงน�้าชาของ
µ¹àͧ
ั
ุ
ี
ื
ี
้
ู
ก่อนหน้าน้นไล่©วนเป็นลกค้าประจ�าของโรงน้าชาสยเซ่ยน เขาช่นชอบ
�
ี
�
ี
ปูแม่น้าผัดเผ็ดของท่น่มาก เถ้าแก่จึงเคยพบเขาเป็นธรรมดา แต่เพราะอาการ
ิ
ป†วยหนักของเขาท�าให้รูปร่างมีการเปล่ยนแปลงไป ย่งไม่ต้องพูดถึงว่าเจ้าไล่©วน
ี
คนน้เคยอ้วนน้าหนักเกือบสองร้อยจิน ทว่าเม่อมาเยือนท่น่อีกคร้งกลับผอมซูบ
ื
ี
ี
ี
�
ั
11
จนเหลือแต่กระดูก เถ้าแก่จึงจ�าเขาไม่ได้ในช่วขณะ มิเช่นน้นเขาไม่มีทางปล่อย
ั
ั
11 หนึ่งจิน เทากับ 500 กรัม