Page 66 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน

สตรีเชนน้หำใดเหมือน
ี
ี
64 สตร ีเช นน ้หำ ใดเหม ือน
ความวุ่นวายจนต้องให้เจ้าหน้าที่มาควบคุม
ึ
หนิงเย่ล่วพบสตรีผู้หน่งยืนอยู่ข้างๆ ไล่©วน เม่อเขาต้งใจดูจึงพบว่าเป็น
ื
ั
ั
ี
เสวียนหลิงเฟยท่มีบุญวาสนาต่อกัน ½‚เท้าท่จะก้าวไปจึงหยุดอยู่ข้างหลังนางท ่ ี
ี
ก�าลังย่อตัวลง
่
้
เขาไมคาดว่าจะเห็นนางเอื้อมมือไปงางปากไล©วน อีกทั้งดึงลิ้นเขาออก
่
ี
มาส�ารวจ เขาชะงักไปครู่หน่ง เขารู้ว่านางเป็นหญิงสาวท่มีความพิเศษ แต่ไม่คิด
ึ
ว่าจะพิเศษจนกระทั่งกล้าจับต้องศพด้วยสายตามุ่งมั่นและไร้ความเกรงกลัว
แววตาเขาเปล่งประกาย มองดูเสวียนหลิงเฟยท่ตรวจสอบล�าพังแต่กลับ
ี
ไม่ผงะถอยใดๆ ความรุ่มร้อนอย่างอธิบายไม่ถูกผุดขึ้นในอกเขา
ั
ี
ื
ี
ตอนท่ได้พบหน้ากันคร้งแรกและคร้งท่สอง หนิงเย่ล่วเพียงแค่รู้สึกช่นชม
ั
ั
ึ
ี
ั
เสวียนหลิงเฟย แต่คร้งน้เขารู้สึกสนใจในตัวนางข้นมาอย่างจริงจัง ขณะเดียวกัน
สิ่งที่ท�าให้เขาสงสัยมากที่สุดคือ เหตุใดนางจึงรู้ว่าไล่©วนตายเพราะถูกพิษ
ึ
�
เสวียนหลิงเฟยมองไปทางเขาแล้วพูดข้น “เขากินปูแม่น้าไป ปูแม่น้าม ี
�
Äทธิìเย็น...”
ั
“ใต้เท้า ไม่จรงนะขอรบ! ปแม่นาของเราจบสดทกวน สดมากๆ ขอรบ
ั
ุ
ั
ั
ิ
�
้
ู
ื
ั
ไม่มีทางมีพิษอย่างแน่นอน! ท่านอย่าฟ˜งนางหนูน่พูดม่วนะขอรับ!” เถ้าแก่เหง่อ
ี
ไหลพลั่ก รีบอธิบาย
“ข้าพูดว่าปูแม่น�้ามีพิษตั้งแต่เมื่อใด” เสวียนหลิงเฟยมองไปทางเขาด้วย
ท่าทางประหลาดใจ
“เจ้า...” เถ้าแก่ชะงักไปครู่หนึ่ง “เมื่อครู่เจ้าบอกว่าเขากินปูแม่น�้า...”
“ข้าพูดจบแล้วหรือ? ข้าว่าผู้ใดมีตาก็ล้วนเห็นว่าเขากินปูแม่น�้าไป” นาง
กวาดตามองอาหารที่ไล่©วนสั่งมาบนโตะ
พรูด ไม่รู้ว่าใครส่งเสียงหัวเราะขึ้น เมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้นก็ท�าให้ผู้อื่นต่าง
หัวเราะกันขึ้นมา
หนิงเย่ลั่วพูดด้วยท่าทางสบายๆ “ไม่ต้องรีบ ให้นางพูดจบเสียก่อน”
เถ้าแก่โมโหจนใบหน้าแดงก�่า ไม่ได้เอ่ยปากพูดใดๆ ต่อ
�
้
เสวียนหลิงเฟยมองไปทางหนิงเย่ลวแวบหน่งก่อนอธิบายต่อ “ปูแม่นา
ึ
่
ั