Page 65 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน
P. 65

หม่เอิน 63
                                                                   ี หม่เอิน
                                                                   ี
                  สิ้นประโยคเขาก็สั่งคนให้ยกศพไป แต่เสวียนหลิงเฟยกลับไม่ยินยอม
                  “ช่อเสียงส�าคัญหรือว่าชีวิตคนส�าคัญ” นางท�าหน้าเคร่งขรึมแล้วเอ่ยต่อ
                    ื
           “หรือว่าที่พวกท่านไม่ให้ผู้อื่นชันสูตรศพก็เพราะว่าคนในตระกูลไล่เป็นผู้ลงมือ”

                  “เจ้า!” ไล่หูชุนเลือดขึ้นหน้า “พูดจาเหลวไหล! พานายท่านกลับไป!”
                  เขารู้ว่าถ้ายืดเยื้อต่อไปมีแต่จะกลายเป็นละครให้ผู้อื่นดู จึงสั่งการให้คน
           ดึงเสวียนหลิงเฟยออกมา คิดจะน�าศพไล่©วนออกไปอย่างดื้อรั้น
                                 ี
                                                            ี
                  เสวียนหลิงเฟยหร่ดวงตางามคู่น้นเล็กน้อย ในขณะท่คิดจะห้ามอีกคร้ง
                                            ั
                                                                         ั
           กลับมีเสียงเสนาะหูดังขึ้นจากที่ไกลออกไป...
                  “วางศพไว้” หนิงเย่ลั่วเดินมาอย่างเชื่องช้า ครั้นได้ยินเสียงกรีดร้อง เขา
           ปลอบใจมารดาแล้วสั่งให้คนส่งนางกลับจวนถึงค่อยตามมาจัดการ

                  “เจ้าเป็นใคร?” ไล่หูชุนจ้องเขม็งใส่เขา
                  “ผู้ว่าการศาลต้าหลี่ หนิงเย่ลั่ว” เขาเผยตัวตนอย่างเปิดเผย
                  เมื่อเผยตัวตนเช่นนี้ ผู้คนที่รุมมองอยู่รอบๆ ก็เงียบสงัดลงทันที สีหน้า

                      ิ
                                                                        ั
           ของไล่หูชุนเร่มขาวซีด ยามน้เจ้าหน้าท่ทางการก็มาถึงเช่นกัน พอเห็นหนิงเย่ล่ว
                                  ี
                                          ี
           จึงต่างรีบเข้ามาท�าความเคารพ
                  “ใต้เท้าขอรับ” เ½ิงชิงผู้เป็นหัวหน้าเจ้าหน้าที่เดินมาข้างเขา
                         ั
                  หนิงเย่ล่วพยักหน้าให้เขาแล้วหันไปมองทางเสวียนหลิงเฟย เอ่ยข้นว่า
                                                                      ึ
           “เหตุใดเจ้าจึงบอกว่าเขาถูกพิษ?”
                                                                    ื
                                                       ี
                                               ึ
                  จริงๆ แล้วเขาสังเกตการณ์อยู่ครู่หน่ง ไล่©วนน้นับได้ว่าเป็นผู้มีช่อเสียง
                          ี
                        ิ
                                                                 ี
                                 ั
           ในเมืองหลวง ส่งท่เล่องลือน้นมิใช่ภูมิหลังตระกูลใหญ่โต แต่เป็นโรคท่ไม่สามารถ
                            ื
           รักษาได้ของเขา
                                                                   ื
                  คÄหาสน์ตระกูลไล่มีเงินทองมากมาย ส่วนไล่©วนป†วยหนักเม่อสามป‚
           ที่แล้ว เดิมทีคิดว่าเป็นเพียงไข้หวัดธรรมดา แต่กลับเป็นแล้วไม่ฟ„œนตัวดั่งเคยอีก
           เชิญหมอยอด½‚มือทั่วสารทิศมาแล้วก็ยังไม่เห็นท่าทีดีขึ้น สุดท้ายยังติดประกาศ
           ว่าหากผู้ใดสามารถรักษาโรคของเขาให้หายดีได้จะมอบทองพันต�าลึง
                          ี
                  ด้วยเหตุน้คÄหาสน์ตระกูลไล่จึงมีคนล้นหลามอยู่พักใหญ่ ไม่ว่าผู้ใดล้วน
           อยากมาลองดู แม้แต่พวกอันธพาลเจ้าถิ่นที่ไม่มีวิชาการแพทย์ใดๆ สุดท้ายก่อ
   60   61   62   63   64   65   66   67   68   69   70