Page 58 - อ่านฟรี! สตรีเช่นนี้หาใดเหมือน

สตรีเชนน้หำใดเหมือน
ี
ี
56 สตร ีเช นน ้หำ ใดเหม ือน
“ว้าย...” คุณหนูรองหลูเผลอหลุดปากอุทานขึ้น
เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้อง หนิงเย่ลั่วขมวดคิ้วเข้มพลางพูดเสียงต�่า “ข้ายัง
ไม่ได้เล่าเลยว่ากับข้าวบนโตะอาหารของป‚ศาจกินคนวันนั้นคือเนื้อตุŽนน�้าแดง...”

เหลือบมองไปยังหมูตุŽนน้าแดงบนโตะอาหาร คุณหนูรองหลูเอามือกุม
�
ท้องแล้วจะอาเจียนขึ้นมา
หนิงเย่ล่วเห็นเช่นน้นก็ไม่แม้แต่รู้สึกสงสาร “ดูเหมือนว่าเจ้าไม่เคยอ่าน
ั
ั
คดีชันสูตรศพด้วย ไม่เป็นอันใด แล้วอีกเล่ม...”
เขายังไม่ทันพูดจบก็เห็นสีหน้าของคุณหนูรองหลูขาวซีดไร้สีเลือดใดๆ
ู
ิ
ู
ิ
่
ี
ี
ื
ิ
วงออกจากประตอย่างไม่คดชวต ท่าทางว่องไวไม่เหมอนหญงสาวผ้สงบเสงยม
ิ
่
แต่อย่างใด
ความคิดที่อยากมอบให้ทั้งตัวทั้งใจเมื่อครู่หายไปในพริบตา
ี
ั
ั
มองเงาร่างท่หายตัวไปราวกบสายลม หนิงเย่ล่วพยักหน้า “ดี ถอว่า
ื
ใช้ได้! อย่างน้อยไม่ได้สลบไป! แค่ไม่มีอะไรที่คุยกันได้เท่านั้นเอง...”
“หนิง เย่ ล่ว!” พอฮูหยินหลูว่งตามลูกสาวไป เกาเหย่ยนจิงก็ปราก¯ตัว
ั
ิ
ี
ขึ้นด้วยความโกรธจนแทบสิ้นลม
ี
ั
่
“ท่านแม่?” หนิงเย่ลวไม่คิดว่ามารดาตนเองจะอยู่ตรงน้ เขาวางหมูตุŽน
น้าแดงท่ก�าลังคีบเข้าปากลง เลิกค้วข้น “ท่านมาได้ถูกจังหวะพอดี ข้าจะได้ไม่ต้อง
ิ
ึ
�
ี
กลับไปอธิบายอีก ท่านเห็นแล้วใช่หรือไม่ คุณหนูรองหลูวิ่งหนีไปแล้ว”
ั
ี
เขาคิดว่าตนเองเต็มท่กับการดูตัวในคร้งน้ แต่½†ายตรงข้ามไม่ให้ความ
ี
ร่วมมือ ไม่ใช่ความผิดของเขา
ิ
ั
ี
ี
เกาเหย่ยนจิงอัดอ้นความ©ุนเ©ียวในอกไว้ ช้หน้าเขาด้วยน้วมือส่นเทา
ั
ขณะคิดค�าพูดอยู่นั้นลูกอกตัญูนี่ก็พูดขึ้นอีกครั้ง...
“ท่านแม่ จริงๆ แล้วท่านไม่ได้อยากได้ลูกสะใภ้มากใช่หรือไม่?”
ื
“หา?” เกาเหย่ยนจิงนึกว่านางฟ˜งผิดไป ถึงกับงงงวยค�าถามเม่อครู่น้ นาง
ี
ี
ไม่อยากได้ลูกสะใภ้หรือ? ถ้านางไม่อยากได้ เหตุใดจึงมานั่งเป็นห่วงเช่นนี้
เดิมทีนางคิดว่าหญิงสาวในเมืองหลวงตาบอดกันหมดถึงไมชอบลูกชาย
่
ี
ื
ึ
ตน แต่เพ่อหลานนางจึงต้องเสาะหาโอกาสให้ลูกอกตัญูคนน้ ซ่งการนัดหมาย