Page 40 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 1
P. 40

หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 1
                                             ่
                                             ึ

                “แมนชันมีระบบรักษาความปลอดภัยแน่นหนาเลยไม่รู้ว่าข้างในมีใครอาศัยอยู่
          บ้าง และต่อให้เป็นแมนชันไฮไรส์ก็เถอะ ปัจจุบันแค่โยโกฮามะก็มีเยอะมากจนนับไม่หวาด

          ไม่ไหวแล้ว”

                ยิ่งพูดก็ยิ่งเหมือนก�าลังบ่นถึงความจริงอันมืดแปดด้าน
                                    ี
                “จริงด้วย ถ้าเป็นสถานท่ท่ไปกันสองคนละก็ ผมรู้หลายแห่งเลยนะ พิพิธภัณฑ์
                                  ี
          สัตว์น�้า หอศิลป ท้องฟาจ�าลอง หน้าร้อนก็ไปทะเลด้วยกัน”

                “เดตสินะครับ”
                               ี
                            ื
                                                    ี
                                                   ี
                                           ี
                “กะ ก็ใช่...เป็นเร่องท่เขียนในไดอารีน่นา สถานท่ท่ไปได้ผมลองไปมาหมดแล้ว...
                     ั
                  ี
          แต่ไปเสียเท่ยวท้งหมด อย่างช่วงเวลาน้เหมือนเราจะไปดูดอกไม้ด้วยกันทุกปีท่สวนสาธารณะ
                                     ี
                                                               ี
          ฮิโตสึอิเคะ...ปีที่แล้วผมก็ไปที่นั่น”
                “...แต่ไม่เจอสินะครับ”
                         ิ
                นาคากามิเร่มขยับมือจับเคร่องบดกาแฟ เสียงกรุบกรับดังสะท้อนก้อง ชิซุราอ ิ
                                     ื
          พยักหน้าตอบ “อื้อ” ทว่าเสียงกลับถูกกลบราวกับโดนเครื่องบดกาแฟบดไปด้วย
                                               ี
                                                               ี
                                                   ั
                ชิซุราอิไม่ได้คาดหวังอะไรอยู่แล้ว เดิมทีท่มาน่งตรงเคาน์เตอร์น่ก็เพราะอยาก
          ขอบคุณเรื่องเมื่อวานเท่านั้น
                                     ิ
                เหมือนพนักงานพาร์ตไทม์เร่มพูดคุยสัพเพเหระกับลูกค้าโตะด้านใน เสียงหัวเราะ
          จึงดังกึกก้องไปทั่ว
                                                        ั
                                      ั
                                                                       ี
                                              ึ
                ถ้วยกาแฟว่างเปล่า ชิซุราอิต้งท่าจะลุกข้นยืน จังหวะน้นเองจู่ๆ ชายหนุ่มท่คิด
          ว่ากลับสู่โหมดมาสเตอร์ผู้เงียบขรึมตามเดิมไปแล้วก็เอ่ยโพล่งออกมา
                “ปีนี้ก็ลองไปอีกสิครับ”
                “เอ...?”

                                                              ั
                                                                      ุ
                                                            �
                                                     ั
                                                     ้
                                             ั
                        ้
                     ่
                               ี
                          ่
                  ้
                “ถาปทแลวไมเจอ ปนลองไปดอกทสครบ เขาคนนนอาจจะกาลงตามหาคณอย  ่ ู
                     ี
                    ี
                                       ี
                                          ี
                                           ิ
                                ้
                                ี
                                      ู
          เหมือนกันก็ได้”
                                         38
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45