Page 42 - อ่านฟรี! หลงเหลือเพียงครึ่งหัวใจ 1
P. 42
หลงเหลือเพียงครงหัวใจ 1
่
ึ
แน่นิ่งอยู่ตรงนั้น
กิ่งก้านสีชมพูห้อยย้อยซ้อนกันหลายชั้นก�าลังสั่นไหวอ่อนช้อยตามแรงลม กลีบ
ดอกไม้เริงระบ�าปลิวว่อน ความงดงามนี้ไม่แปรเปลี่ยนไปจากปีที่แล้ว
และน่าจะไม่เปลี่ยนไปจากสองปีก่อนด้วย
...เคยมาถ่ายรูปที่นี่
ี
แม้ยืนมองอยู่หน้าต้นซากุระ สถานท่ท่สองคนเคยยืนเคียงข้างกัน แต่ชิซุราอิก ็
ี
ยังนึกอะไรไม่ออกอยู่ดี ไม่มีกระทั่งอาการปวดศีรษะแบบในการ์ตูนหรือละครโทรทัศน์
ตามหาคนท่ไม่รู้จักหน้าตา คงท�าอะไรไม่ได้นอกจากคาดหวังให้เกิดปาฏิหาริย์
ี
รอให้เขาคนนั้นเป็นฝายเดินเข้ามาทักทายเอง ชิซุราอิยืนนิ่งรับสายลมที่พัดมากระทบ
มีเพียงเวลาเท่านั้นที่ผ่านเลยไป
ี
ิ
ั
เข้าเดือนเมษายน ในท่สุดก็ถึงฤดูใบไม้ผลิเสียที ถึงอย่างน้นเวลายืนน่งๆ กลับ
ยังรู้สึกหนาวอยู่ ชิซุราอิจับเทรนช์โคตให้กระชับตัว จังหวะน้นเองเขาสัมผัสได้ถึงสายตา
ั
ของใครบางคน
ชิซุราอิหันไปมอง เป็นใบหน้าที่รู้จัก
“มาสเตอร์”
ท้งสองสบตากัน ชิซุราอิเดินเข้าไปใกล้ ขณะท่นาคากามิท�าสีหน้ากระอักกระอ่วน
ี
ั
“ขอโทษครับ ผมรู้สึกคาใจ”
“หรือว่ามาสเตอร์มาเพราะเป็นห่วงผม...”
จะว่าไปร้านคะแนรีหยุดวันอาทิตย์น่นา ลูกค้าส่วนมากของร้านคือแม่บ้านท่อยู่
ี
ี
อาศัยละแวกน้น ถึงอย่างน้นก็เถอะ วันอาทิตย์ก็น่าจะมีลูกค้าไม่น้อย แต่ดูเหมือนร้านน ี ้
ั
ั
ไม่ได้หวังกอบโกยก�าไรมากมาย แม้แต่วันธรรมดาแค่หกโมงครึ่งก็ปดร้านแล้ว
“เป็นยังไงบ้างครับ”
นาคากามิถาม ชิซุราอิส่ายศีรษะ
40
