Page 44 - อ่านฟรี! ที่รักของใจคือใครกัน (เล่มเดียวจบ)
P. 44

KIRIE MAKOTO


                “ไม่เป็นไรครับ”
                                                                        ็
                                                          ่
                รอยยิ้มตามมารยาทที่ประดับอยูบนใบหนาเลือนหายไปกอนจะแปรเปลี่ยนเปน
                                        ่
                                               ้
               ิ
                                                             ั
          ความน่งเฉยไร้อารมณ์ อากิระเผลอแสดงออกอย่างตรงไปตรงมาโดยไม่ต้งใจ นับเป็นความ
                                                       ั
                           ี
          ผิดพลาดส�าหรับมนุษย์ท่ต้องเข้าสังคม แต่มันก็ท�าให้หัวหน้าผู้ท่วถึงรู้ตัวสักทีว่า ‘ไม่มีหวัง’
                    ี
                                                            ื
                “วันน้มาแนวคนสวยปากหนักสินะ เอาเถอะ วันจันทร์เธอคงด่มมากไม่ได้อยู่แล้ว
          ไว้คุยกันใหม่ก็ได้”
                “ครับ แล้วเจอกันครับ”
                                                                ี
                                  ิ
                อากิระบอกลาด้วยรอยย้มขณะเฝ้ามองอีกฝ่ายลุกจากไป เหตุผลท่เขากล้าแสดง
                                                                ี
          ท่าทีเย็นชา เป็นเพราะแทบไม่มีงานเก่ยวข้องกันเลย แต่มันไม่ใช่วิธีการท่ดีนัก วันหลัง
                                      ี
          ต้องระวังให้มากกว่านี้
                                                              ิ
                                              ึ
                                                    ี
                ระหว่างน่งส�านึกผิดในฐานะผู้ใหญ่คนหน่ง งานเล้ยงของวันน้ก็ส้นสุดลงสมกับท ี ่
                                                            ี
                       ั
          เป็นคืนวันจันทร์ แม้บรรยากาศจะมีความหดหู่หลังวันหยุดเหลืออยู่เล็กน้อย แต่อากิระ
                                  ี
          กลับยินดีปรีดา เพราะต้งแต่พรุ่งน้ไป หัวหน้าคนดังกล่าวคงไม่มาวอแวเขาระหว่างท�างาน
                           ั
          อีกแล้ว
                ทั้งที่คิดอย่างนี้
                ไม่รู้เป็นเพราะฤทธ์เหล้าท่จิบเข้าไปด้วยความโล่งอกรึเปล่า ระหว่างทางกลับบ้าน
                              ิ
                                   ี
                                                      ึ
                            ื
          จึงหวนนึกถึงเหตุการณ์เม่อครู่จนความขุ่นเคืองค่อยๆ ก่อตัวข้น การตอบรับไปแบบส่งๆ
          อาจเรียกได้ว่าเป็นแค่ความพยายามที่จะเมินเฉย ทั้งที่ใจของเขายังไม่ยอมรับก็เป็นได้
                ฝนโปรยปรายลงมาขณะเดินอยู่บนถนนสายเปล่ยว เสียงเม็ดฝนกระทบร่มพับ
                                                    ี
                                                  ื
                                         ิ
          เบาๆ สร้างความหดหู่และชวนให้อึดอัดใจย่งกว่าเดิม เม่อกลับมาถึงห้องอากิระจึงตรงไป
                   ี
                                                                     ี
          หยิบเหล้าญ่ป่นในตู้เยนออกมารนใส่แก้วทนท ทงท่ในงานอุตส่าห์ด่มไปแค่นิดเดยว แต่
                                                           ื
                    ุ
                                           ี
                                             ั
                                             ้
                                 ิ
                          ็
                                               ี
                                         ั
          เขาก็รินแค่หนึ่งในสามของแก้วเท่านั้นเพราะรู้ดีว่าเป็นคนคออ่อน
                หลังจิบไปได้หนึ่งอึกอากิระก็เริ่มบ่นกับตัวเอง
                                         41
   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49