Page 47 - อ่านฟรี! ที่รักของใจคือใครกัน (เล่มเดียวจบ)
P. 47

่ ี
                                 ทรักของใจคือใครกัน!

                ถึงในหัวจะสับสนอย่างหนัก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะตอบกลับไปเมื่อถูกตักเตือน แล้ว
          จากนั้นก็มีเสียงเคาะก�าแพงดัง กอก ทีหนึ่งคล้ายตอบรับค�าขอโทษนั้น

                                        ั
                อากิระกลืนก้อนน้าลายลงคอ น่งตัวแข็งท่อเง่ยหูฟังว่าจะมีเสียงอะไรตามมาอีก
                                               ื
                             �
                                                 ี
          รึเปล่า แต่ปรากฏว่าห้องข้างๆ เงียบสนิท ในห้องจึงกลับมาเหลือเพียงเสียงฝนอีกครั้ง
                “...หูฝาดเหรอ”
                คิดว่าไม่นะ

                “เดี๋ยวๆๆ”
                ถ้าไม่ใช่แล้วจะเป็นอะไรได้ เขาควรคิดเสียว่าหูฝาดไปเอง เพราะมันเป็นไปไม่ได้ท ี ่

                                                                 ี
                                             �
                               ี
          จะมีเสียงดังมาจากห้องว่างท่ไร้คนเช่า...อากิระย้าเตือนตัวเองอย่างน้นขณะท่จินตนาการ
                                                           ั
          ในหัวเริ่มจะโลดแล่นไปไกล
                “เดี๋ยว...ไม่เอาน่า ใจเย็นก่อน อย่าเพิ่งแตกตื่น”
                                    ื
                เขางึมง�าเสียงเบาสุดชีวิตเพ่อไม่ให้ดังไปถึงข้างห้อง เกิดได้ยินเสียงเตือนกลับมา
                                                       ื
                                               ิ
                                      ั
                  ี
          อีก คราวน้มีหวังสติแตกแน่นอน จากน้นอากิระก็เร่มพึมพ�าเพ่อหาเหตุผลและทฤษฎีมา
          ปลอบใจตัวเอง
                                               ้
                                       ้
                                          ่
                                      ้
                                          ี
                                                                  ้
                   ่
                   ื
                                                                        ็
                                                                      ่
                “เมอกตองเปนเสยงของคนไรบานทแอบเขามาหลบในหอง เพราะเขาใจวาเปน
                     ี
                          ็
                             ี
                      ้
                     ้
                                                         ้
                               ี
          อะพาร์ตเมนต์ร้างแน่ๆ ตอนน้ฝนตกอยู่ด้วย พอเราโวยวายเสียงดังรบกวน ก็เลยเตือนให้
          เบาๆ หน่อย...”
                ...แบบนี้มีด้วยเหรอ
                                                       ิ
                                                                     ื
                        ิ
                เสียงน้นน่งสงบไร้กระแสความขุ่นเคือง ไม่มีแม้แต่กล่นอายของความเหน่อยล้า
                     ั
          ในชีวิตอย่างท่คนไร้บ้านพึงมี อีกอย่าง ห้องว่างของท่น่ถูกล็อกไว้แน่นหนา คนท่ผ่านไป
                                                                    ี
                    ี
                                                 ี
                                                  ี
          ผ่านมาไม่มีทางแอบเข้าไปได้อยู่แล้ว
                ในเมื่อข้างห้องไม่มีคนอยู่และไม่มีใครเข้าไปได้ งั้นเจ้าของเสียงเมื่อกี้คือใคร
                “ผี เหรอ...?”
                                         44
   42   43   44   45   46   47   48   49   50   51   52