Page 23 - อ่านฟรี SUZUMIYA HARUHI เล่ม 12 ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ
P. 23
NAGARU TANIGAWA
ที่สุดใช่มั้ย ยังไงก็ดีกว่าจับก้นล่ะน่า แค่นี้หัดอดทนหน่อยสิ
้
พอผมตหนามยเหลยวไปมอง ปลายควของฮารฮกตกลงเหมอนปลายกงตนหลว
ุ
ิ
้
ี
่
ี
ุ
่
ื
ิ
้
ิ
ิ
็
“ชายเสื้อผ้ามัน......”
พูดโดยไม่มองหน้าผม
“เออ” ผมเข้าใจความคิดของฮารุฮิชัดเจนแล้ว
ั
ุ
มันก็น่าอยู่หรอก เพราะชายท้งแท่งอย่างผมไม่มีทางใส่ชดกิโมโนแขนยาวเลย
ไม่มีทางรู้รายละเอียดของมัน แต่พอคิดดูมันก็คล้ายๆ ชุดยูกาตะในแบบหรูนั่นแหละ ถ้า
ึ
ื
ื
ถูกใครแบกข้นหลัง ขาสองข้างก็ต้องย่นมาจากชายเส้อผ้า ถ้าเป็นตอนกลางคืนก็ว่าไปอย่าง
ื
ั
ุ
ี
ี
ั
แต่น่เป็นตอนกลางวันแสกๆ ด้วยเหตน้พวกเราจะเด่นเหมอนแมลงทบสองตวเข้าไปปะปน
ี
�
ในฝูงด้วงคานาบุน ถ้าแค่เด่นอย่างเดียวยังพอทาเนา แต่ถ้ามีคนท่เก่ยวข้องกับโรงเรียน
ี
ึ
มัธยมปลายเขตเหนือเห็นเข้าก็เสียวว่าจะโดนเข้าใจผิด ต่อให้แก้ตัวว่าซ้อมข้นเนินด้วยการ
แบกน�้าหนักของฮารุฮิก็คงไม่เชื่อแหง ในความเป็นจริงก็ไม่ใช่ด้วย
“ขี่ขึ้นไปอีกหน่อยสิ”
ี
ื
ผมโน้มตัวไปข้างหน้ามากข้น น่ก็แทบจะหมอบกับพ้นอยู่แล้ว ถ้าเอามือประคอง
ึ
้
�
นาหนักตัวของฮารุฮิไม่ได้ก็มีแต่ต้องยกหน้าท่น้นให้กับคอและหลังของผมเท่าน้น มันช่วย
ั
ี
ั
ไม่ได้จริงๆ
“โน้มตัวลงมาเหมือนนอนคว�่าหน้าก็ได้นี่”
“ถึงจะดูไม่จืดแต่ก็ยังดีกว่าให้อุ้มแบบกอดกันสินะ และถ้าใช้วิธีน้ก็ทาให้กิโมโน
�
ี
ยับน้อยที่สุดด้วย”
ี
ั
ได้แบบน้นก็ดี เพียงแต่พอใช้ท่าท่ไม่เป็นธรรมชาติกว่าการแบกข้นหลังปกติ แล้ว
ึ
พอคิดว่าผู้โดยสารรายน้มีแรงช้างสารขนาดใช้แขนรัดคอคนตายได้มันก็สงบใจไม่ได้จริงๆ
ี
“อยู่นิ่งๆ ล่ะ”
่
หลังของผมส่วนท่เลยเอวข้นไปแทบจะขนานกับพนอย่แล้ว แตฮารฮิกลบไมอย ่ ู
่
ี
ั
ึ
้
ู
ุ
ื
นิ่งๆ อีก
“รีบไปเร็ว ให้ไวๆ”
ั
�
การต้องทาแบบน้นท่ามกลางสายตาฝูงชนแออัดก็ทาให้ฉันอยากทางานน้ให้
�
ี
�
จบลงเร็วๆ เหมือนกัน แต่โชคร้ายรองเท้าผ้าใบท่ผมใส่อยู่มันไม่ได้มีปีกงอกออกมาพร้อม
ี
21
