Page 27 - อ่านฟรี SUZUMIYA HARUHI เล่ม 12 ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ
P. 27
NAGARU TANIGAWA
เนินนรกเพื่อมุ่งสู่อาคารเรียนที่รักอีกแล้ว มันคือวันอย่างนั้น
ขณะผมท�าตัวขี้เกียจอยู่ในห้อง น้องสาวก็เข้ามาโดยไม่เคาะประตูห้องตามเคย
“มีจดหมายมา จากโคอิซึมิคุง”
พอส่งจดหมายปิดผนึกเสร็จก็เอาชามิเซนที่นอนหงายอยู่ออกไปจากห้อง
ผมลองพลิกดูด้านหลัง มีช่อผู้ส่งเขียนไว้อยู่บนซองส่เหล่ยม เป็นลายมือของ
ี
ื
ี
โคอิซึมิจริงๆ
ผมฉีกซองลวกๆ ควาซองเขย่าลงก็มีรูปถ่ายไหลตกลงมาสองใบ ไม่มีจดหมาย
่
�
ไม่มีการ์ด แต่ก็เกินพอแล้ว
รูปแรกเป็นรูปของผมกับโคอิซึมิใส่ชุดเช่า เป็นชุดฮากามะด�ามีเสื้อคลุม มีฮารุฮิ
นางาโตะ คุณอาซาฮินะที่ต่างคนต่างโพสท่าอยู่ด้วย
บนเสนทางที่ไปสักการะเป็นที่ตอไปหลังจากไปรานเช่าชุด ฮารุฮิพบรานถายรูป
่
้
่
้
้
ั
ี
สไตล์เก่า และรูปท่ถ่ายในสตูดิโอท่น่นก็ล้างเสร็จแล้วส่งให้โคอิซึมิ จากน้นก็ส่งมาให้ผม
ั
ี
ึ
ด้วย แต่ว่าอะไรกันนะ ตัวเองจะพูดเองมันก็ยังไงๆ อยู่ แต่หน้าตัวเองในรูปดูท่มๆ ยังไง
ก็ไม่รู้ ชุดก็ไม่ได้เข้ากับหน้าเลย–เอ๊ย อ้อ จริงสิ
“ทุกคนในชุดกิโมโนเรอะ......”
ผมชื่นชมฮารุฮิที่ซื่อสัตย์ ไม่ลืมสัญญาที่ให้ไว้กับคุณซึรุยะพลางหยิบรูปอีกใบ
ี
ั
ั
ี
ั
ท้งรูปแบบ ท้งแสงไฟ ท้งฝีมือการถ่ายต่างก็ทาบกับภาพท่ถ่ายท่สตูดิโอไม่ติด
ภาพน้มันถ่ายจากเลนส์ของมือถือแล้วพรินต์ออกมาเฉยๆ แถมยังเป็นท่ชัดเจนว่าแอบ
ี
ี
ถ่าย ท้งมุมกล้องท้งแสงไฟต่างก็ไม่ได้เร่อง รู้ได้ทันทีเลยว่าเป็นผลมาจากการท่โคอิซึม ิ
ื
ั
ั
ี
รีบกดชัตเตอร์ จะขอพูดในฐานะที่เป็นคนหนึ่งในแบบถ่ายภาพ
ี
ี
ี
แต่ภาพท่สองกลับน่าสนใจกว่าภาพแรก การท่ผมรู้สึกจักจ้ท่หลัง เพราะความ
ี
ทรงจ�าในตอนนั้นหวนกลับมารึเปล่านะ
“ยัยนี่ท�าหน้าแบบนี้อยู่ข้างหลังฉันเรอะ”
ในทิวทัศน์ท่ถูกตัดออกมาเป็นส่เหล่ยมมีผมเดินตุปัดตุเป๋เพราะแบกสัมภาระอย ู่
ี
ี
ี
แล้วก็มีฮารุฮิที่กลายเป็นสัมภาระขี้บ่น
นี่อาจจะตั้งใจให้เป็นรางวัลในแบบของโคอิซึมิก็ได้
25
