Page 24 - อ่านฟรี SUZUMIYA HARUHI เล่ม 12 ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ
P. 24

SUZUMIYA HARUHI ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ


          กับส่องแสงสีทอง แถมกลางคลื่นฝูงชนนี้ผมก็ไม่มีทางวิ่งได้
                      ี
                                                ้
                                                ั
                      ้
                                         ่
                                                  ่
                                          ี
                     ี
                                                            ื
                    ่
                    ี
                  ั
                                                                    ุ
                                            ้
                  ้
                        ้
                                     ี
                             ้
                                                   ่
                                   ็
                                ่
                              ึ
                                                   ื
                                        ่
                                                            ่
                                         ี
                                                  ี
                “ทงทปนใหความรสกวาเปนปใหมทดแทๆ ทงทเมอวานและเมอวานซืนสนกสนาน
                             ู
          ดีตลอด แต่พอเข้าวันที่สามก็ไม่มีดวงเอาซะเลย”
                                 ั
                ผมได้ยินเสียงกระซิบน้นข้างหู เจ้าของมือท่ย่นไขว้บนคอท้งสองด้านของผม ข้าง
                                                          ั
                                                ื
                                               ี
          หนึ่งถือรองเท้าแตะหูหนีบ อีกข้างถือถุงผ้าใบเล็กที่แกว่งไปมา
                “ถ้าเป็นแบบนี้......”
                เพราะพูดค้างและดูท่าจะเลิกพูด
                “อะไร?”
                “ไม่มีอะไร รีบเดินเข้า เดินให้มันกระฉับกระเฉง“
                                                             ี
                สงสัยจะโดนสวรรค์ลงโทษ ไม่ใช่ว่าเทพบวงสรวงของศาลเจ้าน้เป็นเทพฝ่ายหญิง
                                     ึ
                                    ู
                                                        ู
                                                          ิ
                                                 ิ
                                                     ่
                                                      ี
                                                     ี
                        ่
                        ี
                                                                  ั
                                                                     ี
                                                                     ่
          หรอกเรอะ? เท่าทฟังโคอซมพด ร้สกว่าจะเป็นเทพธดาทมอย่จรง คงเหนยยนเกะกะ
                              ึ
                               ิ
                                 ู
                                                                ็
                             ิ
          ลูกตาเลยลงโทษซะ เจ้าเทพที่อิสรเสรีนี้เอ๋ย
                “ว่าแต่เธอ ตัวหนักเกินคาดนะ กินโมจิไปเท่าไหร่”
                หน้าของผมโดนถุงผ้าแฉลบใส่ทันที
                “กิโมโนมันหนักต่างหาก! พูดมากจริงนะ เดี๋ยวกัดหูนายด้วยฟันกรามซะหรอก”
                อย่าเอะอะน่า หลังของฉันไม่ใช่แท็กซี่สักหน่อย
                เคยเห็นของตั้งโชว์ที่เป็นกบตัวเล็กขี่หลังกบตัวใหญ่
                                                    ั
                    �
                ผมกาลังรู้สึกเหมือนเป็นกบตัวข้างล่าง หลังจากน้นหลายนาทีไม่ก็หลายสิบนาท ี
          ผมถึงแบกผู้โดยสารข้บ่นไปถึงประตูยักษ์สีแดง ความคลาดเคล่อนของเวลาค่อนข้างเยอะ
                         ี
                                                       ื
          เพราะรับรู้เวลาจากความรู้สึกทางร่างกายเท่าน้นน่นะ แต่ไม่ว่าจะอย่างไหนก็เป็นเร่อง
                                             ั
                                                                        ื
                                               ี
          เล็กน้อย คงไม่มีใครใส่ใจหรอก
                ทั้งสามคนที่ให้รอต้อนรับพวกเราด้วยสีหน้าต่างๆ กัน
                โคอิซึมิยืนกอดอกย้มแย้ม คุณอาซาฮินะเอาสองมือป้องปากพูดเบาๆ ว่า “แหมๆ”
                              ิ
          ไม่รู้ทาไมนางาโตะถึงน่งยองๆ หันข้างให้ แต่ก็ลุกข้นทันทีก่อนหันมาจ้องพวกเราด้วย
              �
                          ั
                                                ึ
          ดวงตาใสบริสุทธิ์
                                            ั
                จะว่าเป็นเส้นทางยาวนานก็ไม่เชิง ส้นก็ไม่เชิง แต่พอคิดว่าถ้าผ่านโทริอิไปก  ็
                                         22
   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28   29