Page 26 - อ่านฟรี SUZUMIYA HARUHI เล่ม 12 ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ
P. 26

SUZUMIYA HARUHI ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ


          เหมือนผู้ประกอบการชั้นหนึ่งแท้ๆ ท�าเอาตกใจจนผมจุกคอไปเลย
                หลังจากครุ่นคิดอย่างเงียบๆ
                “......สมแล้วนะครับ”
                ก็บอกคอมเมนต์ปริศนาก่อนเผยรอยยิ้มเจื่อนๆ ราวกับตัดใจได้
                                          ี
                                                    �
                “คุณสึซึมิยะ ถ้าเช่นน้นขอเชิญตรงน้ เน่องจากว่าสาหรับผมมันเป็นปัญหาส่วนตัว
                                            ื
                               ั
          ที่ละเอียดอ่อนมาก”
                โคอิซมิเหลอบมองผมแวบหนงก่อนจะพยุงฮารุฮออกไปในท่ห่างๆ จากน้นก็เร่ม
                    ึ
                                      ึ
                                      ่
                        ื
                                                   ิ
                                                           ี
                                                                     ั
                                                                        ิ
                                     ี
                  ื
          กระซิบคุยเร่องลับๆ กับฮารุฮิ ฮารุฮิท่พยักหน้าฟังอย่างดีอกดีใจว่าหืมๆ ก็ยังเป็นฮารุฮ ิ
          อยู่วันยังค�่า
                                                            ี
                  �
                                            ั
                         �
                                                             �
                ทาไมต้องทาเป็นมีลับลมคมในขนาดน้นด้วย ไม่ใช่นักมวยท่กาลังอยู่ในช่วงลด
          น�้าหนักสักหน่อย.....
                พอคิดแบบนั้นก็นึกขึ้นได้
                ตัวเลขท่โคอิซึมิบ่นพึมพาในทีแรก เจ็ดแสนเจ็ดหม่นห้าพันสองร้อยส่สิบเก้า
                                  �
                                                                    ี
                                                      ื
                       ี
                ี
           �
          จานวนท่มาจากการเอาจานวนเฉพาะสามชุดคูณกัน เลขสองหลักมีสองชุด เลขสามหลัก
                            �
          มีหนึ่งชุด
                พอรู้สึกได้ถึงสายตาใครบางคนจึงรีบหันไปมอง
                “......”
                นางาโตะจ้องผม เหมือนอยากจะบอกอะไรบางอย่าง ด้วยแววตาท่เหมือนอยาก
                                                                ี
          ให้ถาม
                ......นานๆ ครั้งผมเองก็มีสิ่งที่เรียกว่าความมั่นใจผุดขึ้นมา ดังนั้น
                “อ่า นางาโตะ ไม่ต้องบอกค�าตอบก็ได้ อย่างน้อยแค่วันนี้ฉันจะพยายามคิดเอง”
                “เหรอ”
                                                                        ื
                นางาโตะตอบอย่างเฉยชา แล้วลบแถวตัวเลขสามชุดท่ดูเหมือนจะเขียนบนพ้น
                                                        ี
          แถวๆ เท้าด้วยปลายรองเท้าแตะหูหนีบอย่างเงียบๆ
                หลังจากนั้นหลายวัน
                                                                        ึ
                ปิดเทอมฤดูหนาวใกล้จะหมดลงแล้ว ใจก็เร่มคิดว่าใกล้ได้เวลาออกกาลังกายข้น
                                                ิ
                                                                 �
                                         24
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31