Page 18 - อ่านฟรี SUZUMIYA HARUHI เล่ม 12 ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ
P. 18

SUZUMIYA HARUHI ตอน เซนส์สังหรณ์ของสึซึมิยะ ฮารุฮิ


                        �
                                                  ั
                “ก็แค่เอาจานวนเฉพาะท่ผมรู้จักมาคูณกันเท่าน้น ขอบอกตามตรง ส่วนตัวผมก ็
                                  ี
          ไม่ได้คิดว่าเป็นตัวเลขที่มีความหมายอะไร แต่ นั่นสินะ......”
                ในที่สุดโคอิซึมิก็เผยรอยยิ้มปกติ
                “ลองทายดูมั้ยครับว่าตัวเลขที่แต่เดิมมีสามชุดมีที่มาอย่างไร”
                และเริ่มให้เล่นเกมแปลกๆ

                “คาใบ้คือเป็นเลขสองหลักสองชุด และเลขสามหลักหน่งชุด ง่ายๆ ใช่ม้ยล่ะครับ?
                                                                  ั
                                                       ึ
                  �
          ถ้าลองทายๆ มาให้หมด เดี๋ยวเดียวก็เข้าใจแล้วครับ”
                วุ่นวายจริงแฮะ
                “ถ้าเป็นคุณสึซึมิยะก็รู้ในพริบตาเลยครับ ถ้าบอกว่าจ�านวนเฉพาะที่นึกขึ้นมาได้
          ในแวบเดียว อาจเป็นหนึ่งในการแยกตัวประกอบของตัวเลขนี้ พนันได้เลยครับว่าเซียมซี
          ที่เธอจับได้จะต้องออกใบโชคดีมหาศาลแน่”
                                   ี
                                                                        ั
                อย่าเอาฉันไปรวมกับคนท่เมินสถิติความน่าจะเป็นได้อย่างหน้าตาเฉยแบบยัยน่น
          น่า
                “แล้วก็ถ้าถามคุณนางาโตะถือว่าผิดกติกาครับ ส่วนเวลาจ�ากัดคือก่อนออกจาก
          ศาลเจ้านี้ เห็นว่าอย่างไรบ้างครับ?”
                ถ้าไขได้จะมีรางวัลอะไรให้เรอะ

                “มาคิดกันเถอะครับ เอาอะไรเป็นรางวัลดี?”
                “นั่นสินะ......”
                      ี
                         �
                แต่หัวท่ไม่อานวยต่อสายวิทย์ของผมก็ไม่มีโอกาสท่การไขปัญหาคานวณน้จะมา
                                                                      ี
                                                                �
                                                     ี
          เยือน ควรบอกว่าไม่มีเวลาให้ท�าอย่างนั้นได้ดีกว่าสินะ
                “เคียวน์ โคอิซึมิคุง มัวท�าอะไรอยู่ รีบๆ ตามมาสิ”
                ฮารุฮิโบกสองมือเรียก ไม่รู้ไปถึงตรงที่กราบไหว้หน้าวิหารใหญ่ตั้งแต่เมื่อไหร่
                                                            ี
                                                        ี
                ฮารุฮิเป็นคนท่ช่นชอบสถานท่เหมือนเทศกาลอย่างน้จึงเจ๊ยวจ๊าวสนุกสนาน
                                       ี
                           ี
                             ื
          เหมือนลูกสุนัขเล้ยงท่ถูกปล่อยอย่างอิสระในทุ่งหญ้าสะวันนาไปสักพัก พวกเราเองก็ต้อง
                         ี
                      ี
                ื
          ไปเป็นเพ่อนตามไปด้วย ชักอยากได้คาพูดใหม่แทนคาว่าน่าหน่ายจิตหน่ายใจจริงซะแล้ว
                                     �
                                                �
                จะเล่าเรื่องหลังจากนั้นให้ฟังอย่างย่อๆ
                                         16
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23