Page 34 - อ่านฟรี สิเน่หารัชทายาท
P. 34
ÊÔ๋ËÒÃѪ·ÒÂÒ·Ô๋ËÒÃѪ·ÒÂÒ·
Ê
พันธนาการของเยี่ยจื่อตันอย่างรุนแรง หลังจากเห็นอีกฝ่ายถอยหลังกรูดออกไปสามก้าว
อย่างไม่ทันตั้งตัว รอยยิ้มนั่นก็ยิ่งเจิดจ้ามากขึ้นเรื่อยๆ
เยี่ยจื่อตันทรงตัวให้อยู่นิ่งอย่างยากล�าบาก มองดูหลิวป๋อที่แย้มยิ้มอย่างงดงาม
หยาดเยิ้มด้วยความตะลึงพรึงเพริด
ประการแรกเขาคิดไม่ถึงว่าหลิวป๋อที่ร่างกายอ่อนแอปวกเปียก ต้านทานขัดขืน
ผู้อื่นไม่ได้มาตั้งแต่เด็กจะสามารถสลัดหลุดพ้นจากตนเองได้ ประการที่สองเขาไม่เคยรู้เลย
ว่าองค์รัชทายาทผู้มีสีหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์อยู่เป็นนิจ ไม่ยอมให้ใครล่วงรู้ว่าตนเองก�าลัง
คิดอะไรอยู่ผู้นี้กลับยิ้มได้งดงาม ยิ้มได้เย้ายวนใจถึงเพียงนี้ เหมือนกับดอกไม้ป่าที่ไร้ชื่อ
17
ไร้นามต้นหนึ่งอยู่ๆ ก็กลายเป็นดอกอิงซู่ อันพราวเสน่ห์
หัวใจของเยี่ยจื่อตันเต้นผิดจังหวะไปในทันใด เบือนหน้าหนีอย่างร้อนตัว
หลิวป๋ออ้าปาก หัวเราะออกมาอย่างไร้สุ้มเสียง หลังจากนั้นก็หยิบพู่กันขึ้นมา
อีกครั้ง หลังจากเขียนตัวอักษรไม่กี่ตัวลงไปบนกระดาษ ก็ยกขึ้นมาไว้ตรงหน้าเยี่ยจื่อตัน
ท่านไท่ฟูเปนกังวลเรื่องความเคลื่อนไหวของหนิงอองถึงเพียงนี้ มิทราบว่าเพราะ
เปนห่วงปอเออร หรือเปนห่วงสกุลเยี่ยกันแน่?
เยี่ยจื่อตันจ้องมองกระดาษสีขาวตัวอักษรสีด�า แล้วก็หันไปมองสีหน้าของหลิวป๋อ
ที่ไม่เคยมีให้เห็นมาก่อน สุดท้ายก็เลือกที่จะปดปากลง
ถาหากท่านไท่ฟูเปนห่วงสกุลเยี่ย อันที่จริงถึงแมหนิงอองจะฉวยโอกาสตอนที่
พระวรกายเสด็จพ่อไม่ค่อยแข็งแรงวางแผนทรยศก่อกบฏ เช่นนั้นเขาก็คงลงมือกับ
พวกเราสองพ่อลูกเท่านั้น ต่อใหหนิงอองช่วงชิงบัลลังกไดสําเร็จจริงๆ แต่ก็คงไม่กลาลงมือ
กับสกุลเยี่ยตรงๆ...และต่อใหเขาลงมือจริงๆ ก็คงจะไม่รีบจัดการในทันทีทันใดกระมัง?
หลิวป๋อเขียนประโยคที่ชวนให้คนเห็นแล้วอกสั่นขวัญหายลงไปด้วยสีหน้าสงบ
เยือกเย็น วางแผนทรยศ ก่อกบฏ ค�าศัพท์ที่คนอื่นๆ ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยถึงเหล่านั้น กลับ
17 ดอกอิงซู่ คือ ดอกป๊อปปี้
32
