Page 33 - อ่านฟรี สิเน่หารัชทายาท
P. 33
àª
àªÕ¹àÂÕèÂÕ¹àÂÕèÂ
แต่น่าเสียดาย...เสด็จพ่อขึ้นครองราชย์มาเนิ่นนานหลายปี นอกจากบุตรชายใบ้
ที่พูดไม่ได้อย่างตนแล้ว สนมชั้นเฟยทั้งสี่และนางก�านัลในต�าหนักในเหล่านั้น แม้แต่ไข่
สักใบก็ยังไม่เคยคลอดให้เสด็จพ่อเลยด้วยซ�้า
ดังนั้นถึงแม้จะน่าเหนื่อยหน่ายใจอย่างสุดแสน แต่เขาก็ยังคงเป็นตัวเลือกใน
ต�าแหน่งรัชทายาทเพียงหนึ่งเดียว
บัดนี้เยี่ยจื่อเหมยอายุอานามก็ค่อยๆ มากขึ้น ความหวังที่จะให้ก�าเนิดบุตรชาย
ก็เลือนรางลงไปเรื่อยๆ สกุลเยี่ยจ�าเป็นต้องลงแรงผูกสัมพันธ์อันดีกับฮองเฮาและองค์
รัชทายาท ด้วยกลัวว่ากษัตริย์เปลี่ยนขุนนางก็จะเปลี่ยนตาม ยามที่หลิวป๋อได้ครองบัลลังก์
สกุลเยี่ยอาจจะสูญเสียอ�านาจไป นี่ก็คือหนึ่งในสาเหตุส�าคัญที่สุดที่สกุลเยี่ยส่งบุตรชาย
เพียงคนเดียวมาเป็นไท่ฟู่ในองค์รัชทายาทเมื่อปีนั้น
นอกจากนั้นหากจู่ๆ หนิงอองก่อความวุ่นวายขึ้นมาละก็ เขาจะต้องลงมือเล่นงาน
ตระกูลใหญ่เช่นสกุลเยี่ยด้วยเป็นแน่ สั่นคลอนรากฐานที่เสด็จพ่อสร้างไว้ตลอดหลายปีมานี้
ก่อนเป็นอันดับแรก ลงมือจัดการในคราวเดียวแล้วครอบครองบัลลังก์เอาไว้ในมือ
พูดเช่นนี้ก็แสดงว่าสกุลเยี่ยกับตนเองในตอนนี้ก็เหมือนดั่งตั๊กแตนที่เกาะอยู่บน
เชือกเส้นเดียวกัน ฝ่ายใดล่มสลายอีกฝ่ายก็จะล่มสลายตาม หากฝ่ายใดเจริญรุ่งเรืองอีกฝ่าย
ก็เจริญรุ่งเรืองตามไปด้วยอย่างนั้นหรือ?
ครั้นหลิวป๋อช้อนสายตาขึ้นก็เห็นว่าในดวงตาของเยี่ยจื่อตันเต็มไปด้วยแววรักใคร่
รวมถึงความปรารถนาที่ปกปดไม่มิดโดยสิ้นเชิง
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ให้พวกเขาเชื่อมโยงกันแนบแน่นขึ้นอีกสักนิดก็แล้วกัน ถ้าหาก
การพึ่งพาท่าน พึ่งพาอ�านาจสกุลเยี่ยของพวกท่าน สามารถท�าให้ข้ารอดพ้นภัยพาลจาก
เรื่องของหนิงอองไปได้ละก็...
หลิวป๋อได้สติกลับคืนมาจากห้วงความคิด เขายังคงจับจ้องเยี่ยจื่อตันที่สีหน้า
ย�่าแย่ลงทุกขณะตาไม่กะพริบ ไม่หวาดหวั่นครั่นคร้ามเลยแม้แต่กระผีกริ้น
ทันใดนั้นมุมปากของเขาก็กระดกเป็นรอยยิ้มงามเพริศแพร้ว สลัดออกจาก
31
