Page 32 - อ่านฟรี สิเน่หารัชทายาท
P. 32
ÊÔ๋ËÒÃѪ·ÒÂÒ·Ô๋ËÒÃѪ·ÒÂÒ·
Ê
หลิวป๋อเข้าใจดี เสด็จแม่ของเขาก็เข้าใจเช่นเดียวกัน การที่เสด็จพ่อรับสนม
นอกจากเป็นการปฏิบัติตามธรรมเนียมเดิมของราชสกุลแล้ว สิ่งส�าคัญที่สุดก็คือเพื่อ
สร้างสมดุลระหว่างขั้วอ�านาจต่างๆ ในราชส�านัก
สนมชั้นเฟยทั้งสี่แตกต่างจากหวังอีอวิ๋นซึ่งมีชาติก�าเนิดจากสามัญชน พวกนาง
ล้วนมาจากตระกูลที่มีอ�านาจราชศักดิ์ในเมืองหลวงทั้งสี่ตระกูล ในจ�านวนนั้นสกุลเยี่ยซึ่ง
เยี่ยจื่อเหมยเป็นตัวแทนมีฐานะสูงส่งที่สุด
สกุลเยี่ยรับราชการมาทุกยุคตั้งแต่สมัยปฐมกษัตริย์ พอมาถึงรุ่นบิดาของ
เยี่ยจื่อเหมยก็ได้มีต�าแหน่งขุนนางเป็นถึงอัครมหาเสนาบดี เป็นผู้ที่อยู่เหนือคนนับหมื่น
แต่เป็นรองแค่คนผู้เดียวอย่างแท้จริง
แม้นหลิวเป่าจะเป็นฮ่องเต้อย่างชอบธรรม แต่ว่าเขาถือก�าเนิดจากต�าหนักเย็น
ไร้ที่พึ่งพิงมานานหลายปี อาศัยแค่เพียงก�าลังทหารของหนิงอองถึงสามารถแย่งชิงแผ่นดิน
มาได้
รวบรวมแผ่นดินง่ายแต่รักษาแผ่นดินยาก ในสนามราชการมีการสร้างสายสัมพันธ์
มาหลายร้อยปี ความสัมพันธ์และผลประโยชน์อันสลับซับซ้อนวุ่นวายเหล่านั้นไหนเลยจะ
สามารถสลายไปด้วยอาวุธได้?
เพื่อรักษารากฐานที่สร้างขึ้นมาอย่างยากล�าบากนี้เอาไว้ หลิวเป่าจึงจ�าเป็นต้อง
รับสตรีจากสกุลยิ่งใหญ่เหล่านั้นเข้าวัง และจ�าต้องให้ความส�าคัญกับสกุลเยี่ยซึ่งมีอ�านาจ
เหลือล้นทั้งในราชส�านักและในหมู่ราษฎร ดังนั้นสายสัมพันธ์ในระดับสูงทั่วทั้งเมืองหลวง
หรือจะบอกว่าของทั้งราชวงศ์ ล้วนอยู่ในสภาวะที่สมดุลเพียงน้อยนิดและเปราะบางยิ่ง
แน่นอนว่าหลิวป๋อเองก็รู้ ว่าเสียนเฟยผู้นั้นเรียกได้ว่าไม่มีวันใดที่ไม่คิดแย่งชิง
ต�าแหน่งฮองเฮา
ในสายตาของสตรีผู้นั้น มารดาที่ฐานะต�่าต้อย วาจาก็ยังพูดไม่ได้ของตนเองผู้นั้น
แม้แต่ให้นางถือรองเท้าให้ยังไม่คู่ควรเลยด้วยซ�้า แล้วจะยอมให้นางนั่งอยู่บนหัวตนเองได้
อย่างไร
30
