Page 31 - อ่านฟรี บุพเพบาป 2 (เล่มจบ)
P. 31
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§
เตะต่อยตบตีอยู่พักหนึ่ง ครั้นคุณชายจินเห็นว่าอันเซ่าโหยวใกล้จะสิ้น
สติสัมปชัญญะจึงสั่งให้ลูกสมุนเหล่านั้นหยุดมือลง เขายังมิทันได้เล่นสนุกเลย
จะปล่อยให้อันเซ่าโหยวหมดสติไปง่ายๆ เช่นนี้ได้อย่างไร มันจะสบายเกินไป
แล้ว!
เมื่อลูกสมุนถอยออกไปอยู่สองด้าน คุณชายจินก็เดินเข้าไปด้วยฝเท้า
เชื่องช้า บนใบหน้าประดับแววเย้าหยอกอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของจอมเสเพล
เมื่อเห็นอันเซ่าโหยวซึ่งถูกกดตัวไว้กับพื้น บนใบหน้ามีรอยโลหิตเปรอะเปอน
จนแทบจะไม่เหลือเค้าเดิม เขาก็แค่นเสียงฮึหนึ่งที จากนั้นกระซิบข้างหูข้ารับใช้
สองสามประโยค
ข้ารับใช้น้อมรับค�าสั่ง ก่อนจะเดินออกไปจากที่นี่ทันที ไปน�าสิ่งที่
นายน้อยของตนเองต้องการมา คุณชายจินจึงใช้จังหวะนี้เดินไปยังข้างกาย
อันเซ่าโหยว เท้าข้างหนึ่งเหยียบลงบนใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขา จากนั้นก็หัวเราะ
เสียงดังสนั่นสามทีแล้วด่าทอหยามเหยียดเขาชุดใหญ่โดยไม่สนว่าเขาจะ
ได้ยินหรือไม่
วาจาผรุสวาทหยาบคายชวนให้คนฟงต่อไปไม่ไหวจริงๆ อันเซ่าโหยว
ก็ได้ยินไม่ชัดเจนเช่นกัน ทว่าศักดิ์ศรีที่ถูกเท้าข้างนั้นเหยียบเอาไว้กลับท�าให้
เขาฝงใจยิ่งกว่าความเจ็บปวดใดๆ ก่อนหน้านี้เสียอีก
“ปล่อย...ข้า...ปล่อย...”
วาจาลอยเข้าหูคุณชายจินอย่างกระท่อนกระแท่น เขาก้มหน้าลงไป
มองด้วยความประหลาดใจ ยามเห็นริมฝปากที่อ้าออกน้อยๆ ของอันเซ่าโหยว
เขาก็หัวเราะอย่างชั่วร้าย
29
