Page 27 - อ่านฟรี บุพเพบาป 2 (เล่มจบ)
P. 27
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§
เพราะถึงอย่างไรในเมืองฉวีหยางแห่งนี้คนที่ไม่รู้จักเจ้าบ้านสกุลอันมีน้อยเสีย
ยิ่งกว่าน้อย
อันเซ่าโหยวยื่นมือออกไปดึงชายเสื้อของอีกฝายตามสัญชาตญาณ
หวังจะดึงดูดความสนใจจากเขา
“ข้าต้องมีชีวิตรอด...ช่วย...” อันเซ่าโหยวในยามนี้แม้แต่ค�าพูดค�าเดียว
ก็ยากจะเอื้อนเอ่ย
เมื่อรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวที่ข้างเท้า พ่อค้าแผงลอยก็มองลงไป
ข้างล่าง พอเห็นว่าเป็นขอทานท่าทางสกปรกมอมแมมผู้หนึ่ง เขาก็ยกเท้าเตะ
อย่างไม่พูดพร�่าท�าเพลง พอเตะทีก็ท�าเอาอันเซ่าโหยวกระเด็นออกไปหลายก้าว
“ไปๆๆ!” เขาโวยวายอย่างรังเกียจชิงชัง “ไม่ดูสารรูปตนเองเสียบ้าง
กล้ามาขอข้าวที่แผงของข้าเชียวหรือ รีบๆ ไสหัวไปเสีย!”
“อั้ก...แค่กๆ!”
แรงเตะที่มาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวท�าให้อันเซ่าโหยวกระอักโลหิตสดๆ
ออกมาอีกครา
ทว่าพ่อค้าแผงลอยผู้นี้ไม่เพียงแต่ไม่สนใจไยดี พอเห็นว่าคนผู้นี้
เอาแต่ขดตัวไม่มีทีท่าว่าจะจากไป เขาก็หยิบไม้กวาดด้ามใหญ่ที่อยู่ข้างกายมา
ฟาดใส่บนร่างของอันเซ่าโหยวอย่างสุดแรง
“ข้าบอกให้เจ้าไปเดี๋ยวนี้ ข้าบอกให้เจ้าไปเดี๋ยวนี้! รีบไสหัวไป!”
ความเจ็บปวดระลอกแล้วระลอกเล่าถูกกระท�าลงบนร่างจากภายนอก
อันเซ่าโหยวไร้เรี่ยวแรงตอบโต้ จ�าต้องพยายามขดกายปกปองตัวเองเอาไว้
ในขณะที่ถูกฟาดตีนั้นพิษร้ายในร่างกายก็เริ่มสร้างความเจ็บปวดทรมานขึ้นมา
25
