Page 25 - อ่านฟรี บุพเพบาป 2 (เล่มจบ)
P. 25
à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§
à«‹ÍËÃ
อันเซ่าโหยวออกมาจากคฤหาสน์อย่างเร่งรีบ ถึงอย่างไรเสียเขาก็อายุอานาม
มากแล้ว วิ่งมาได้ไม่ไกลเท่าไรก็แทบจะประคองตัวมิได้แล้ว เพื่อหลบหลีก
สายตาของผู้คน สุดท้ายจึงทิ้งอันเซ่าโหยวไว้ในตรอกอันมืดมิดแห่งหนึ่ง และ
ไม่สนเรื่องราวอื่นใดต่อจากนี้อีก
อันเซ่าโหยวแบกร่างกายที่ถูกพิษหมอบคว�่าอยู่บนพื้นอย่างน่าเวทนา
ยากจะขยับเคลื่อนตัวได้ ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่กระดิกนิ้วก็ยังท�าไม่ได้ด้วยซ�้าไป
ถ้าหากพาคนมาช่วยขจัดพิษรักษาให้เขาได้ทันเวลา ก็ยังพอมีโอกาสที่จะท�าให้
เขากลับมาเป็นปกติเหมือนเดิมได้ แต่การปล่อยเขาให้เป็นไปตามยถากรรม
เช่นนี้ เป็นการเสียเวลาที่จะได้รับการรักษาไปเปล่าๆ อย่างไม่ต้องสงสัย
พออันเซ่าโหยวรู้สึกได้ว่าพิษร้ายเข้าสู่ร่างกายเขาก็รู้สึกว่าช่องท้อง
เจ็บปวดราวกับเปลวเพลิงลุกไหม้ รู้สึกอยากจะอาเจียนไม่หยุด โลหิตเหม็น
คาวไหลออกมาจากมุมปาก
“แค่ก...อึ้ก...”
ความทรมานภายในร่างกายท�าให้เขาอันเซ่าโหยวอดบีบมือเข้าหากัน
แน่นมิได้ ในขณะที่สติพร่าเลือนเขายังสามารถรับรู้ได้อย่างแจ่มชัดว่าพิษร้าย
ก�าลังลุกลามออกไปเรื่อยๆ
“จะตายไม่ได้...ข้าจะตายไม่ได้...”
อันเซ่าโหยวพูดพึมพ�าเพื่อยึดมั่นปณิธานของตนเองที่จะมีชีวิตอยู่
ต่อไปให้มั่นคงแน่วแน่ยิ่งขึ้น เขาเค้นเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายของตนเองออกมา
ยันศอกทั้งสองข้างลากร่างกายคลานออกไปจากตรอกอันมืดมิดแห่งนี้อย่าง
เชื่องช้า
23
