Page 23 - อ่านฟรี บุพเพบาป 2 (เล่มจบ)
P. 23
à«‹ÍËÃ
à«‹ÍËÃÙ¤§Ù¤§
ต่อเฉิงอิน ดังนั้นเขาจึงสัญญากับตัวเองว่า...ทุกปเมื่อถึงวันตรุษเขาถึงจะสามารถ
แวะไปเยี่ยมเยียนเฉิงอินได้
บัดนี้ใกล้จะเข้าสู่ปลายปแล้ว ใกล้จะฉลองวันตรุษแล้ว ในที่สุดเขาก็
สามารถไปหาเฉิงอินได้เสียที เขาอยากรู้ว่าเฉิงอินสบายดีหรือไม่ เขารอคอย
วันนี้มาเนิ่นนาน เขาจะต้องไปหาเฉิงอินให้ได้!
ความยึดติดแกร่งกล้าอัดแน่นเต็มสมองของอันเซ่าโหยว เขาลืมไป
ชั่วขณะว่าตนเองอยู่แห่งหนใด ลืมไปว่าตนเองถูกพิษร้ายแรง ถึงขนาดลืมว่า
เขาไม่รู้ว่าเฉิงอินอยู่ที่ใดด้วยซ�้าไป...
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อใด หรือเพราะคิดว่าเขาจะต้องตายเป็นแน่ อันอี้หราน
ถึงได้เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เขารอคอยความตายอยู่เพียงล�าพัง
ความปวดร้าวภายในร่างกายท�าให้อันเซ่าโหยวยากจะกระดิกกระเดี้ย
ได้ เขาคว�่าหน้าอยู่กับพื้น ดวงตาทั้งสองข้างจ้องมองประตูห้องซึ่งอยู่ห่างจาก
ตนเองออกไปเพียงไม่กี่ก้าว จากนั้นก็ค่อยๆ สูญสิ้นสติสัมปชัญญะไป
ในชั่วพริบตาที่เขาจวนจะหมดสติไปนั้น ดูเหมือนว่าประตูห้องจะถูก
ใครบางคนเปิดออก
“เฉิง...”
พอเห็นว่าเขาสลบไปแล้ว คุณหนูเว่ยที่ฝาอันตรายมาก็ตกใจเสียขวัญ
จนรีบเดินเข้าไปอังลมหายใจของเขา ครั้นรับรู้ได้ว่าเขายังมีลมหายใจแผ่วเบา
นางจึงค่อยเบาใจลงเล็กน้อย
“สามี...ดีร้ายอย่างไรท่านกับข้าก็เป็นสามีภรรยากันตลอดหนึ่งปที่
ผ่านมา เพื่อลูกของข้าแล้ว...ข้าก็ช่วยท่านได้เพียงแค่นี้เท่านั้น” พอนางพูดจบ
21
