Page 26 - อ่านฟรี บุพเพบาป 2 (เล่มจบ)

ºØ¾à¾ºÒ»Ø¾à¾ºÒ» 22
º

อาจเป็นเพราะสติสัมปชัญญะเลือนรางเต็มที เขาจึงไม่รู้ตัวสักนิดว่า

สุ้มเสียงใสกระจ่างมั่นคงของตนเองก่อนหน้านี้แปรเปลี่ยนเป็นแหบแห้งต�่าพร่า
ไปเสียแล้ว ราวกับเสียงของคนชราใกล้ตายก็มิปาน ไม่อาจกลับไปเป็นดุจเดิม

ได้อีก

เขาขยับร่างกายทีละนิดๆ ดินโคลน ฝุนธุลี รวมถึงน�้าสกปรกบนพื้น

เปรอะเปอนไปทั่วทั้งเสื้อตัวนอกและใบหน้าของอันเซ่าโหยว รอยเลือดที่

แห้งกรังตรงมุมปากและบนเสื้อผ้า รวมถึงเส้นผมยาวที่แผ่สยาย ท�าให้เขา
แลดูเหมือนกับขอทานสกปรกคนหนึ่ง

เขาข่มกลั้นความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ไม่ง่ายเลยกว่าจะคืบคลาน

ออกมาจากตรอกมืดได้ แต่ทว่าสิ่งที่รอต้อนรับเขาอยู่กลับมิใช่ความหวังและ
แสงสว่างอย่างที่เขาจินตนาการไว้

ถนนอันเจริญพลุกพล่าน ผู้คนซึ่งสัญจรไปมาอย่างเร่งรีบเร็วไว ตลาด

ที่คึกคักจอแจ...ทุกอย่างล้วนไม่มีอันใดผิดแผกไปจากปกติ แต่ว่าเขามิใช่

นายน้อยสกุลอันผู้สูงส่งองอาจอีกแล้ว เมื่อต�าแหน่งไม่เหมือนเดิม สถานะ

ไม่เหมือนเดิม โลกที่ได้สัมผัสก็แตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง
“เซาปิง เซาปิง ขายเซาปิง!”
2
สิ่งที่อยู่ใกล้อันเซ่าโหยวที่สุดคือพ่อค้าแผงลอยขายเซาปิงผู้หนึ่ง

อันเซ่าโหยวมองเห็นใบหน้าของเขาไม่ชัด แต่รู้สึกว่าอีกฝายน่าจะรู้จักตนเอง

2 เซาปิง เป็นขนมแปงอบหรือแปงทอด บ้างคล้ายขนมเปยะ บ้างคล้ายพิซซา โดยมากโรยงา แต่
สมัยก่อนสอดไส้หรือทาหน้าหลากหลายชนิด เช่น เนื้อแพะและต้นหอม
24